اثر شیب، خاک‌ورزی و روش‌های کاشت در سطوح شیب دار بر میزان فرسایش خاک، عناصر غذایی، مواد آلی و عملکرد گندم دیم

در اثر فرسایش، عناصر غذایی مورد نیاز گیاه از بین رفته، حاصلخیزی خاک کاهش یافته؛ و در نتیجه از میزان تولید و کیفیت محصول کاسته می‌شود. به‌منظور بررسی تأثیر سیستم‌های خاک‌ورزی و کاشت در سطوح شیب‌دار بر میزان فرسایش خاک و عملکرد گندم دیم، آزمایشی در سال 87-86 در استان کرمانشاه، انجام گردید. این آزمایش، به صورت کرت‌های نواری خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی، شامل شیب در دو سطح (6 تا 8 و 10 تا 12 درصد) و تیمارهای خاک‌ورزی مرسوم، کم‌خاک‌ورزی و بی‌خاک‌ورزی به همراه روش‌های کاشت مرسوم، کاشت با خطی‌کار موازی با شیب و عمود بر شیب با سه تکرار انجام گردید. نتایج نشان داد میزان روان­آب در شیب 8-6 درصد، 98/12031 لیتر در هکتار بود؛ که با افزایش شیب به 12-10 درصد، به 21/13680 لیتر در هکتار افزایش یافت. تیمار گاوآهن قلمی و پنجه‌غازی اثر معنی‌داری بر عملکرد دانه داشت؛ به ‌طوری که با عملکرد 2850 کیلوگرم در هکتار نسبت به تیمار گاوآهن برگردان­دار و پنجه‌غازی (با عملکرد 2080 کیلوگرم در هکتار) برتر بود. میزان کل پتاسیم خارج شده از خاک در شیب 8-6 درصد، 33/79 و در شیب 12-10 درصد، 20/103 کیلوگرم در هکتار بود.