اثر شوری و مدیریت آبیاری بر عملکرد و بهره وری آب آبیاری در ارقام بادام زمینی

اثر شوری و کمبود آب آبیاری از تنش‌های مهم و شایع در جهان است که مانع از حصول عملکرد مناسب در گیاه می‌شود. به منظور بررسی اثر سطوح شوری و مقادیر نیاز آبی گیاه بادام­زمینی، طرح آزمایشی مورد نظر به­صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب بلوک کامل تصادفی در سه تکرار در سال­های زراعی 1394 و 1395 در استان گیلان انجام شد. عامل اصلی مدیریت آبیاری با مقادیر 40 (WR4)، 60 (WR3)، 80 (WR2) و 100 (WR1) درصد نیاز آبی گیاه و تیمار فرعی شامل شوری با مقادیر یک (S1)، سه (S2)، پنج (S3) و هفت (S4) دسی­زیمنس بر متر و تیمار فرعی­فرعی شامل چهار رقم بادام­زمینی، گیل (V1)، گرگانی (V2)، جنوبی (V3) و مصری (V4) بود. نتایج نشان داد بیشینه عملکرد زیست­توده در رقم مصری، مدیریت 100 درصد تأمین نیاز آبی و شوری یک دسی­زیمنس بر متر در سال­های 94 و 95 به­دست آمد که مقادیر آن به­ترتیب 12230 و 11110 کیلوگرم در هکتار بود. بیشترین عملکرد غلاف در سال 94، در رقم مصری، در تیمار 100 درصد نیاز آبی و شوری یک دسی­زیمنس بر متر با مقدار 1710 کیلوگرم در هکتار بود. در سال 95، بیشترین عملکرد غلاف با 5403 کیلوگرم در هکتار در تیمار 40 درصد نیاز آبی گیاه و شوری هفت دسی­زیمنس بر متر به دست آمد. بیشترین عملکرد دانه در رقم گیل و در تیمار 100 درصد نیاز آبی گیاه و شوری یک دسی­زیمنس بر متر در سال‌های 94 و 95 به ترتیب 1883 و 1710 کیلوگرم در هکتار بود.