اثر سیلیمارین بر سندرم تخمدان پلی‌کیستیک القا شده توسط استرادیول ولرات

سابقه و هدف: سندرم تخمدان پلی‌کیستیک (PCOS) شایع‌ترین دلیل نازایی و اختلال اندوکرینی در زنان به دلیل عدم تخمک گذاری است. سیلیمارین دارای خاصیت ضدالتهابی و تعدیل کننده سیستم ایمنی میباشد. دراین مطالعه، اثر سیلیمارین بر رت‌های مبتلا به PCOS مطالعه گردید. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 144 سر رت ویستار ماده بالغ به گروه‌های کنترل، شاهد، PCOS و تیمارشده با سیلیمارین تقسیم شدند. القای سندرم درطول مدت 60 روز به واسطه تزریق تک مرحله‌ای و زیرپوستی 2 میلی‌گرم استرادیول ولرات به هر رت صورت گرفت. پس از القای سندرم، سیلیمارین به میزان mg/kg BW 20، 50، 100، 200 و 300 به صورت درون صفاقی تزریق گردید. گروه شاهد DMSO و ‌کنترل هیچ تزریقی دریافت نکرد. پس ازده روز تزریق سیلیمارین، رت‌ها کشته و سرم و تخمدان نمونه‌ها به منظور بررسی تغییرات هیستولوژیک و سرلوژیک جمع‌آوری شد و با استفاده ازروش ANOVA یک‌طرفه نرم افزار Instat آزمون شدند و P<0.05 سطح معنی‌دار در نظرگرفته شد. یافته‌ها: القای PCOS سبب ایجاد کیست‌های فولیکولی، تکوین غیرطبیعی فولیکول‌ها و افزایش سطح اندروژن‌ها نسبت به گروه کنترل شد. سیلیمارین سبب کاهش تعداد کیست‌ها و ضخامت غلاف فولیکولی و همچنین موجب تعدیل سطح هورمون‌ها و تکوین فولیکول‌ها در رت‌ها نسبت به گروه PCOS شد. نتیجه‌گیری: سیلیمارین می‌تواند علایم بافتی و هورمونی PCOS را که منجربه کاهش میزان تخمک گذاری می‌شود، کاهش دهد و اثر حفاظت کنندگی بر بافت تخمدان داشته باشد. احتمال می‌رود این توانایی به دلیل اثرات آنتی‌اکسیدانی و ضدالتهابی سیلیمارین باشد که سبب کاهش تعداد کیست‌ها و تکوین طبیعی فولیکول‌ها می‌گردد.