اثر سیلیسیوم در برخی صفات مورفوفیزیولوژیک و فیتوشیمیایی گیاه دارویی سرخارگل (Echinacea purpurea L.) در تنش شوری

شوری یکی از مهم‌ترین تنش‌های غیرزنده می‌باشد که به‌روش‌های متفاوت رشد و عملکرد گیاهان را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. همچنین سیلیس به‌عنوان دومین عنصر فراوان پوسته زمین، سبب افزایش مقاومت به تنش در گیاهان می‌گردد. بنابراین باتوجه به اهمیت گیاه دارویی سرخارگل، برای بررسی اثر سیلیکون بر برخی صفات مرفولوژیکی و فیتوشیمیایی گیاه دارویی سرخارگل تحت تنش شوری، آزمایشی گلدانی به‌صورت فاکتوریل برپایه طرح کاملاً تصادفی با چهار سطح ‌شوری (شاهد، 25، 50 و 75 میلی‌مولار NaCl) و سیلیکون با چهار سطح (شاهد، 75/0، 5/1 و 25/2 میلی‌مولار) و چهار تکرار در سال 1395 در گلخانه دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان انجام شد. اعمال تنش در محیط کشت هیدروپونیک (پرلیت و کوکوپیت) و همراه محلول غذایی هوگلند صورت پذیرفته، سپس در بازه‌های مختلف رشدی، شاخص‌های مرفولوژیکی، فیزیولوژیکی و فیتوشیمیایی اندازه‌گیری گردید. نتایج نشان داد تنش شوری همه صفات اندازه‌گیری شده را تا سطوح متوسط افزایش و بعد از آن کاهش داده است، همچنین با افزایش غلظت سیلیکون همه صفات به‌جز درصدسوختگی برگ بهبود یافته‌اند. اثر متقابل این دو عامل روی همه صفات به‌جز وزن‌ تر و خشک اندام هوایی و درصدسوختگی برگ معنی‌دار بوده و اثرات منفی ناشی از تنش شوری به‌ویژه در سطوح کم تا متوسط، بر صفات رشدی، مورفوفیزیولوژیکی و فیتوشیمیایی گیاه تاحد زیادی به‌واسطه سیلیکون کاهش یافته و باعث بهبود رشد گردید. به‌طوری‌که بهترین سطح شوری در افزایش فاکتورهای بیوشیمیایی، 25 میلی‌مولار NaCl و بهترین سطح برای سیلیکون، در کاهش اثرات منفی تنش شوری، 25/2 میلی‌مولار بوده است.