اثر سطوح مختلف پروبیوتیک پروتکسین در جایگزین شیر بر عملکرد و فراسنجه‌های خونی بره‌های شیرخوار زل

سابقه و هدف: استفاده از پروبیوتیک‌ها به منظور افزایش عملکرد، بهبود وضعیت سلامت و تعدیل اکوسیستم شکمبه‌ دام‌های شیرخوار یک جایگزین مناسب برای آنتیبیوتیک‌ها محسوب می‌شود و سبب رشد و پرورش بره‌های سالم و پرتوان برای جایگزینی میش‌های مولد و قوچ‌های بالغ گله می‌گردد. همچنین پروبیوتیک‌ها (زیست‌یارها) می‌توانند راه حل مناسبی به منظور حفظ تعادل جمعیت میکروبی و بهبود شرایط تخمیر شکمبه، ارتقاء سیستم ایمنی و افزایش تولید حیوانات نشخوارکننده جوان باشند. بنابراین، هدف انجام آزمایش حاضر بررسی اثرات افزودن سطوح مختلف پروبیوتیک پروتکسین در جایگزین شیر بر عملکرد و فراسنجه‌های خونی ‌ بره‌های نر شیرخوار زل بود. مواد و روش‌ها: برای انجام این تحقیق تعداد 24 رأس بره نر زل در سن 10 روزگی با میانگین وزن زنده (.350±.54) کیلوگرم در قالب در 4 تیمار آزمایشی و 6 بره (تکرار) در هر تیمار در جایگاه‌های انفرادی به مدت 60 روز مورد آزمایش قرار گرفتند. نمونه‌گیری‌ها در چهار دوره پانزده روزه انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل تیمار شاهد (بدون افزودن پروبیوتیک)، و به ترتیب تیمار شاهد به علاوه 3 (cfu/g 109× 3)، 6 (cfu/g 109 × 6) و 9 (cfu/g 109 × 9) گرم پروبیوتیک در جایگزین شیر مصرفی روزانه بود. یافته‌ها: نتایج میانگین مصرف خوراک نشان داد که اختلاف آماری معنی‌داری فقط در 15 روز اول آزمایش بین تیمارها مشاهده شد؛ طوری که تیمار شاهد دارای کمترین و تیمار 9 گرم پروبیوتیک دارای بالاترین مقادیر بود (05/0>P). در صفت میانگین افزایش وزن روزانه در بین تیمارها اختلاف معنی‌داری در تمام دوره‌های آزمایش مشاهده شد (05/0>P)، طوری که تیمار 9 گرم پروبیوتیک نسبت به سایر تیمارها دارای مقادیر بیشتری بود. نتایج ضریب تبدیل غذایی نشان داد که اختلاف آماری معنی‌داری در 30 و 45 روز آزمایش مشاهده شد (05/0>P)، طوری که در تیمار 9 گرم پروبیوتیک ضریب تبدیل غذایی به طور معنی داری نسبت به تیمار شاهد دارای مقادیر کمتری بود. نتایج اسکور مدفوع نشان داد در پایان روز 45 و 60 آزمایش اختلاف آماری معنی‌داری بین تیمارها مشاهده شد (05/0>P)، طوری که بره-های دریافت کننده 9 گرم پروبیوتیک نسبت به تیمار شاهد دارای قوام مدفوع بالاتری بودند. میانگین گوارش‌پذیری ظاهری مواد مغذی در بین تیمارها نشان از تفاوت آماری معنی‌داری در مقادیر ماده خشک، الیاف نامحلول در شوینده خنثی و الیاف نامحلول در شوینده اسیدی داشت (05/0>P) که تیمار 9 گرم پروبیوتیک دارای مقادیر بالاتری نسبت به سایر تیمار بود. نتایج حاصل از فراسنجه‌های خونی نشان داد که در خون‌گیری پایان 30 روزگی اختلاف آماری معنی‌داری در تمام فراسنجه‌ها به جز آلبومین وجود داشت (05/0>P). همچنین در خون‌گیری پایان 60 روزگی اختلاف آماری معنی‌داری در تمام فراسنجه‌ها به جز کلسترول، لیپوپروتئین با دانسیته بالا و لیپوپروتئین با دانسیته پایین وجود داشت (05/0>P). آنالیز داده‌های مربوط به صفات لاشه نشان داد که در صفات وزن زنده، درصد لاشه پر و خالی، درصد نیم لاشه و طول لاشه، اختلاف آماری معنی‌داری بین تیمارهای آزمایشی مشاهده شد (05/0>P)، طوری که تیمار 9 گرم پروبیوتیک در صفات مذکور نسبت به سایر سطوح پروبیوتیک دارای عملکرد بهتری بود.