اثر سطوح مختلف فسفیت پتاسیم و اسید بوریک روی درصد تشکیل میوه ارقام مختلف انگور (.Vitis vinifera L)

به منظور بررسی اثر سطوح مختلف فسفیت پتاسیم و اسید بوریک روی درصد تشکیل میوه ارقام مختلف انگور، آزمایشی در شرایط باغ در قالب دو آزمایش به صورت فاکتوریل بر پایه طرح آماری کاملاٌ تصادفی با 3 تکرار انجام گرفت. آزمایش اول شامل محلول­پاشی فسفیت­پتاسیم (صفر، 1500 و 3000 میلی­گرم در لیتر ) روی ارقام "عسگری"، "سفیدالی" و "رازقی" و آزمایش دوم محلول­پاشی اسید بوریک (صفر، 1500 و 3000 میلی­گرم در لیتر ) روی همین ارقام پس از باز شدن 50 درصد گل­ها انجام شد. تعداد کل گل­ها، تعداد گل­های باز شده و باز نشده، میزان ریزش گل­ها، تعداد گل­ها بعد از ریزش و درصد تشکیل میوه در هر سه رقم اندازه­گیری شد. نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد که بین ارقام "عسگری"، "سفیدالی" و "رازقی" و سه سطح مختلف فسفیت­پتاسیم و اسید بوریک در اکثر صفات مورد ارزیابی تفاوت معنی­داری در سطح یک یا پنج درصد وجود داشت. کمترین تعداد ریزش گل با 69/44 و 85/51 و بالاترین درصد تشکیل میوه با 58/74 و 60/77 درصد به ترتیب در تیمار فسفیت­پتاسیم و اسید بوریک 3000 میلی­گرم در لیتر حاصل شد. با توجه به نتایج بدست آمده در این پژوهش و همچنین با در نظر گرفتن سایر صفات مهم و شرایط آزمایش، کاربرد کود فسفیت­پتاسیم و کود اسید بوریک با غلظت 3000 میلی­گرم در لیتر در زمان باز شدن 50 درصد گل­ها به دلیل اثر مثبت آن روی افزایش میزان تشکیل میوه و بالا بردن میزان عملکرد و همچنین نیاز بالای انگور به آن، پیشنهاد می­گردد.