اثر سطوح مختلف اسید هیومیک بر شاخص های رشد و اسانس گیاه دارویی بادرنجبویه (.Melissa officinalis L) تحت رژیم‌های خشکی

امروزه به دلیل مشکلات زیست‌محیطی توجه بیشتری به کودهای بیولوژیک شده است. این آزمایش به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در گلخانه دانشگاه زابل اجرا شد. تیمارها شامل آبیاری در 100 (شاهد)، 75 و 50 درصد ظرفیت زراعی و محلول پاشی اسید هیومیک در سه سطح صفر، 200 و 400 میلی گرم در لیتر در نظر گرفته شد. بیشترین و کمترین ارتفاع بوته، وزن تر و خشک بوته، تعداد شاخه جانبی، قطر ساقه، وزن خشک و تر ریشه به ترتیب از آبیاری در حد ظرفیت زراعی (عدم تنش) و آبیاری در 50 درصد ظرفیت زراعی مشاهده شد. درحالی‌که بیشترین درصد اسانس (31/0 درصد) از 50 درصد ظرفیت زراعی و عملکرد اسانس از 75 درصد ظرفیت زراعی به دست آمد. بیشترین مقدار ارتفاع بوته، وزن تر و خشک بوته، قطر ساقه، وزن خشک و تر ریشه در برهمکنش 400 میلی گرم در لیتر اسید هیومیک و آبیاری در حد ظرفیت زراعی (عدم تنش) حاصل شد. بالاترین درصد اسانس و عملکرد اسانس با کاربرد 400 میلی‌گرم اسید هیومیک در شرایط 50 درصد و 75 درصد ظرفیت زراعی به دست آمد. برهمکنش تیمار‌ها برای پارامتر تعداد شاخه جانبی اثر معنی‌دار نشد. صفات رشد رویشی (ارتفاع بوته، وزن تر و خشک بوته، تعداد شاخه جانبی و قطر ساقه) با افزایش سطح تنش کاهش و با افزایش سطح اسید هیومیک افزایش یافتند. به‌طور کلی نتایج حاکی از آن بود که محلول پاشی با اسید هیومیک توانست خسارات ناشی از تأثیر تنش خشکی را بر گیاه بادرنجبویه کاهش دهد.