اثر سایتوتوکسیک نایسین بر روی رده‌‌‌ی سلولی سرطانی معده

سابقه و هدف: سرطان­های معده-­ روده­ای از شایع ترین سرطان­ها در سراسر دنیا می­باشند که علت توزیع این سرطان­ها فاکتورهای محیطی و ارثی می­باشد، فاکتورهایی مانند عادت­های غذایی، فعالیت فیزیکی و کشیدن سیگار نقش بسیار مهمی در ابتلا به این سرطان­ها ایفا می­کنند، سرطان معده چهارمین سرطان متداول و دومین سرطان مرگبار در دنیاست. نایسین، پپتیدی ضد میکروبی با 34 بنیان اسید آمینه است و به علت دارا بودن آمینواسید لانتیونین جزو خانواده­ی لانتی بیوتیک ­ هاست. هدف از این مطالعه بررسی اثر سایتوتوکسیسیتی نایسین بر روی رده­ی سلولی سرطانی معده می­باشد. مواد و روش ها: به منظور مطالعه­ی اثر سایتوتوکسیک باکتریوسین نایسین بر روی سلول­های AGS ، این سلول­ها به تعداد 104 سلول در پلیت­های 96 خانه ای کشت داده شدند و به مدت یک شبانه روز در انکوباتور در دمای 37 درجه­ی سانتی گراد، با 5 درصد CO2 و 95 درصد هوای مرطوب انکوبه شدند، پس از 24 ساعت این سلول­ها با غلظت­های مختلف 0، 15، 30، 40، 60، 75، 150، 250، 350 و 450 میکرومولار نایسین تیمار شدند و برای هر غلظت 3 بار تکرار انجام شد، در نهایت اثر سایتوتوکسیک نایسین بر روی این سلول­ها در بازه های زمانی 24, 48 و 72 ساعت پس از تیمار بررسی شد. یافته­ها: در هر سه بازه­ی زمانی مشاهده شد که با افزایش غلظت نایسین قابلیت زیستایی سلول­ها کاهش می­یابد، به علاوه تیمار سلول­ها در بازه­ی زمانی طولانی­تر اثر سایتوتوکسیسیتی بیشتر دارد. نتیجه ­ گیری: بسیاری از پپتیدها با داشتن فعالیت­های بیولوژیکی به عنوان عوامل درمانی استفاده می شوند؛ از جمله­ی این پپتیدها نایسین می­باشد که باعث مرگ در سلول­های AGS می­شود، اثر سایتوتوکسیک نایسین بر روی این سلول­ها وابسته به غلظت و زمان است.