اثر دستکاری حجم تمرین بر افزایش قدرت در افراد تمرین نکرده

مقدمه و هدف: تعیین حجم تمرین از نکات کلیدی در طراحی تمرینات مقاومتی به حساب می‌آید. هدف از این تحقیق مقایسه اثرات دستکاری حجم تمرین مقاومتی بر قدرت عضلانی بالاتنه و پایین‌تنه در مردان تمرین نکرده بود. روش‌شناسی: 18 مرد تمرین¬نکرده با دامنه سنی 24-20 سال به طور داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. آزمودنی‌ها پس از اندازه‌گیری قدرت (1RM) در دو حرکت (پرس سینه و پرس پا) با آزمون کولموگروف-اسمیرنوف در دو گروه دو ستی ثابت (9=n) و ست‌هایی با توالی و حجم متغیر (9=n) همگن‌سازی شد. همچنین وزن و محیط ران نیز اندازه‌گیری شد. آزمودنی‌ها به مدت چهار هفته برنامه تمرینی مشترکی را اجرا کردند و پس از چهار هفته مجدداً آزمون قدرت 1RM به عمل آمد و با رکوردهای جدید گروه دوستی همان برنامه را به مدت شش هفته دیگر ادامه دادند ولی گروه ست‌های متغیر در هر جلسه تمرینی ست‌های متغیری را در هر حرکت بر روی عضلات اعمال می‌کردند. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون t وابسته و آزمون t مستقل به ترتیب برای مقایسه تغییرات درون گروهی و بین گروهی در سطح p<0.05 استفاده شد. یافته‌ها: قدرت یک تکرار بیشینه به طور معنی‌داری پس از پایان چهار هفته و پس از پایان شش هفته در تمام حرکات بالاتنه و پایین‌تنه در هر دو گروه به طور معنی‌دار افزایش یافت (P≤0.05). درصد افزایش قدرت بیشینه در پایین‌تنه و بالاتنه در گروه ست‌های با توالی و حجم متغیر بالاتر از گروه دو ستی ثابت بود. همچنین وزن در پایان چهار هفته و محیط ران در پایان ده هفته به طور معنی‌داری افزایش یافت (P≤0.05). بحث و نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد پس از سازگاری اولیه، بالاتنه و پایین‌تنه نسبت به یک حجم تمرینی مشخص پاسخ مشابهی می‌دهند. همچنین پس از سازگاری‌های اولیه، تمرینات با حجم بالا (سه ست) در مقایسه با حجم پایین (دو ست) سازگاری‌های بیشتری ایجاد می‌کند.