اثر خصوصیات خاک و سابقه مصرف علف‌کش متریبوزین مورد استفاده در مزارع سیب زمینی بر کارایی این علف‌کش جهت کنترل علف هرز تاج‌خروس وحشی (Amaranthus retroflexus L.)

متریبوزین یکی از رایج‏ترین علف‌کش­های مورد استفاده در زراعت سیب‏زمینی است. به‌منظور بررسی تأثیر خصوصیات خاک و سابقه مصرف علف­کش متریبوزین بر کارایی این علف­کش در کنترل علف هرز تاج‌خروس وحشی، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی در سه تکرار در گلخانه مؤسسه تحقیقات گیاهپزشکی کشور در سال 1391 انجام شد. عامل اول نوع خاک در شش سطح (همدان با 15 سال و بدون سابقه مصرف، جیرفت با 15 سال و بدون سابقه مصرف، اصفهان دو سال سابقه مصرف و مشهد سه سال سابقه مصرف) و عامل دوم غلظت علف­کش متریبوزین در شش سطح (صفر، 100، 300، 700، 1000 و 1500 گرم در هکتار(به ترتیب 10،0، 30، 70، 100 و 150% درصد غلظت توصیه‌شده)) بود. قبل از کاشت تاج‌خروس وحشی، گلدان­ها با مقادیر مورد نظر علف­کش متریبوزین تیمار شد و 4 هفته بعد از کاشت، برداشت انجام شد و صفات طول ریشه و اندام هوایی و وزن خشک آن‌ها اندازه­گیری و منحنی‌های غلظت-پاسخ رسم گردید. بالاترین و پایین­ترین خسارت به تاج‌خروس وحشی به ترتیب در خاک­های جیرفت بدون سابقه مصرف و همدان با 15 سال سابقه مصرف دیده شد. در خاک جیرفت با 15 سال سابقه­ی مصرف، کاهش وزن خشک اندام هوایی در غلظت­های 1/0، 3/0، 7/0، 1 و 5/1 کیلوگرم متریبوزین در هکتار نسبت به عدم مصرف آن، به ترتیب 15، 29، 45، 46 و 56 درصد بود، درحالی‌که در خاک همدان با 15 سال سابقه مصرف، کاهش وزن اندام هوایی در غلظت­های مذکور متریبوزین نسبت به عدم مصرف علف‏کش به ترتیب 6، 11، 25، 31 و 36 درصد بود. نتایج نشان داد که در خاک­های مختلف افزایش غلظت علف­کش سبب کنترل مطلوب­تر تاج‌خروس وحشی گردید ولی افزایش میزان رس و ماده آلی و همچنین افزایش سابقه مصرف، از شدت تأثیر بقایای متریبوزین کاست.