اثر تمرین هوازی بر مولکول محلول چسبان سلول‌های عروق و شاخص مقاومت انسولین در زنان مبتلا به دیابت نوع 2

چکیده هدف: اختلال آندوتلیال به عنوان یک رویداد کلیدی در پیشرفت و توسعۀ آترواسکلروزیس در نظر گرفته شده‌است. از طرف دیگر بیماری دیابت نیز با اختلال آندوتلیال همراه است. از میان عامل‌های اختلال آندوتلیال می‌توان به مولکول چسبان سلول‌های عروق اشاره کنیم. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین هوازی بر مولکول محلول چسبان سلول‌های عروق و شاخص مقاومت انسولین در زنان مبتلا به دیابت نوع 2 است. روش پژوهش: 16 نفر زن مبتلا به دیابت نوع 2 (سن 87/7±81/50 سال، وزن 27/15±82/75 کیلوگرم) به ‌طور تصادفی در 2 گروه هوازی (11نفر) و کنترل (5 نفر) قرار گرفتند. گروه هوازی به مدت 8 هفته، 3 جلسه در هفته و هر جلسه 6045 دقیقه با شدت 60% HRR به فعالیت پرداختند. نمونه‌های خون جهت اندازه‌گیری سطوح سرمی VCAM1 و انسولین در 2 مرحله، پیش‌آزمون و پس‌آزمون پس از 1210 ساعت ناشتایی تهیه شد. برای بررسی نتایج از آزمون‌های t مستقل و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین گروه هوازی و کنترل تفاوت معنی‌داری در سطوح سرمی VCAM1 مشاهده شد (05/0P≤). همچنین بین سطوح سرمی VCAM1 با مقاومت انسولین به دنبال تمرینات هوازی ارتباط وجود دارد (729/0=r). نتیجه‌گیری: هشت هفته تمرین هوازی احتمالاً می‌تواند باعث کاهش مولکول چسبان سلول‌های عروقی شده و این کاهش با مقاومت انسولینی رابطۀ مستقیمی دارد. کاهش مقاومت انسولین به همراه کاهش مولکول چسبان احتمالاً باعث کاهش بیماری‌های قلبیعروقی در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 می‌شود. واژگان کلیدی: تمرین هوازی، مولکول چسبان سلول‌های عروقی، شاخص مقاومت انسولین