اثر تعاملی تمرین مقاومتی و مکمل کراتین بر قدرت فلکشن عضلۀ دوسر بازوی دانشجویان دختر

هدف از این تحقیق بررسی تأثیر استفادۀ همزمان کراتین و تمرینات مقاومتی بر قدرت فلکشن عضلۀ دوسر بازوی دانشجویان دختر تربیت بدنی در نیمسال آخر است. بدین منظور 30 دانشجو به‌طور تصادفی انتخاب و به‌صورت تصادفی به سه گروه ده‌نفره ( تجربی 1 سن: 4/1 ±8/19سال، وزن: 4/4  ±9/53کیلوگرم، قد: 4/4±162 سانتی‌متر، تجربی 2 سن: 3/1 ±6/19سال ، وزن: 5/7 ±2/51کیلوگرم، قد: 2/5   ±8/162 سانتی‌متر و کنترل سن:0/1 ±8/19سال، وزن: 9/3  ±59کیلوگرم، قد: 9/4 ±162 سانتی‌متر) تقسیم شدند. از سه گروه پیش‌آزمون و بعد از شش هفته، پس‌آزمون در زمینۀ برآورد قدرت فلکشن عضلۀ دوسر بازو با استفاده از دینامومتر به‌عمل آمد. گروه‌های تجربی 1 و 2 در برنامۀ تمرینی مقاومتی شش‌هفته‌ای مک‌کوئین شرکت کردند. در طول این مدت گروه تجربی 1 از مکمل کراتین و گروه تجربی 2 از دارونما استفاده کردند. گروه کنترل در هیچ مداخلۀ تمرینی شرکت نکرده و از هیچ‌گونه مکمل و دارونمایی نیز استفاده نکردند. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌های درون‌گروهی از آزمون تی وابسته و بین گروه‌ها آزمون‌های تحلیل واریانس یکطرفه (One Way Anova) و در محیط نرم‌افزار spss   نسخۀ هجده استفاده شد.  نتایج تحقیق نشان داد، در گروه تجربی 1 پس از شش هفته استفادۀ همزمان مکمل کراتین و انجام تمرینات مقاومتی، قدرت فلکشن عضلۀ دوسر بازو به‌صورت معناداری افزایش یافت (004/0=  P). در گروه تجربی2 (دارونما) هیچ‌گونه اختلاف معناداری در میزان قدرت اندام مشاهده نشد) 242/0= .(P در گروه کنترل قدرت به‌صورت معناداری کاهش یافت (001/0P= ). بنابراین می‌توان نتیجه گرفت استفادۀ همزمان از تمرینات مقاومتی و مکمل کراتین به‌منظور افزایش قدرت، به‌ویژه برای اجرای بهتر رویدادهای ورزشی می‌تواند سودمند باشد.