اثر بخشی آموزش گروهی ابراز وجود بر مهارتهای اجتماعی و اضطراب اجتماعی دانش آموزان پسر

مقدمه :  دوره نوجوانی دوره مهم گذار از کودکی به بزرگسالی است. مهارت های اجتماعی نامناسب منجر به اضطراب بیشتر نوجوانان می شود. هدف از انجام این پژوهش تعیین تأثیر اثر بخشی آموزش گروهی ابراز وجود بر مهارتهای اجتماعی و اضطراب اجتماعی دانش آموزان پسر بود. آموزش ابراز وجود به عنوان متغیر مستقل، مهارتهای اجتماعی و اضطراب اجتماعی به عنوان متغیر وابسته بودند. روش: پژوهش حاضر یک روش مداخله میدانی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه شاهد بود. ابزار  مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه هراس اجتماعی کانور (SPI ) و پرسشنامه مهارت های اجتماعی نوجوانان (TISS) بود. نمونه پژوهش شامل 30 دانش‌آموز (15 نفر گروه مداخله و 15 نفر گروه شاهد) پسر پایه دوم متوسطه شهر کوهنانی، که در سال تحصیلی 96-1395 مشغول به تحصیل بودند، که با روش تصادفی انتخاب و به دو گروه مداخله و شاهد گمارده شدند. قبل از آموزش برنامه ابراز وجود از دو گروه، پیش‌آزمون‌های مهارتهای اجتماعی و اضطراب اجتماعی گرفته شد. سپس، به گروه مداخله ابراز وجود آموزش داده شد و به گروه شاهد آموزشی ارائه نشد. پس از اتمام دوره آموزشی بلافاصله از هر دو گروه پس‌آزمون‌های مهارتهای اجتماعی و اضطراب اجتماعی گرفته شد. یافته ها : نتایج تحلیل‌های کوواریانس نشان داد که آموزش ابراز وجود باعث افزایش معنی‌دار مهارتهای اجتماعی(0/001> p، 33/22= F)، و کاهش اضطراب اجتماعی (0/02> p، 5/42 = F) در دانش‌آموزان می‌شود. نتیجه گیری : بر اساس نتایج این مطالعه آموزش ابراز وجود سبب افزایش مهارتهای اجتماعی و کاهش اضطراب اجتماعی در دانش‌آموزان شد. پیشنهاد می‌شود متخصصان تعلیم و تربیت آموزش ابراز وجود را به عنوان روشی مهم برای پیامدهای روانشناختی مطلوب در دانش‌آموزان به‌کار گیرند.