اثر اندازه مولدین ماهی شیربت (Heckel, 1843 Barbus grypus) روی شاخص‌های تولیدمثلی هم‌آوری کاری، لقاح، تفریخ و بازماندگی لارو

چکیده این مطالعه برای تعیین اثر اندازه مولدین ماهی شیربت (Barbus grypus) روی هم‌آوری کاری، لقاح، تفریخ و بازماندگی لارو صورت گرفته است. برای این منظور 3 گروه وزنی مولدین ماده (3 تیمار) برای تکثیر انتخاب شد. تیمار 1 مولدین با وزن 780±5/2212 گرم، تیمار 2 مولدین با وزن 780±4518 گرم، تیمار 3 با وزن 1171±5/7712 گرم و مولدین نر (با وزن100±1400 گرم) برای همه تیمارها مشترک بوده است. مولدین ماده در دو نوبت و با فاصله زمانی 10 ساعت با عصاره غده هیپوفیز به‌میزان 3 میلی‌گرم بر کیلوگرم و مولدین نر در یک مرحله همراه با مرحله دوم مولدین ماده و به‌میزان 2 میلی‌گرم بر کیلوگرم تزریق شدند. شاخص‌های تولیدمثلی هم‌آوری کاری، لقاح، تفریخ، بازماندگی لارو، در گروه‌های وزنی یاد شده اندازه‌گیری گردید. حداکثر میزان هم‌آوری کاری 57/4651±37/13000، لقاح 51/1±94 درصد، تفریخ 77/2±62/83 درصد و بازماندگی لارو 28/1±75/84 درصد در تیمار 2 مشاهده شده است. حداقل هم‌آوری مربوط به تیمار 3، 29/2325±4897 عدد و کم‌ترین لقاح، تفریخ و بازماندگی لارو نیز مربوط به تیمار 1 به‌ترتیب با میانگین 48/10±66/82، 65/3±16/64 و 63/1±6/71 اندازه‌گیری شد. با افزایش وزن مولدین این شاخص‌ها افزایش و در محدوده وزنی 780±4518 گرم (تیمار 2) به بعد کاهش می‌یابد. در تمامی موارد بالا اختلاف بین تیمار 2 با تیمارهای 1 و 3 معنی‌دار بوده است. بنابراین مولدین تیمار 2 بهترین گزینه در بین 3 تیمار برای تکثیر می‌باشد.