اثر اصلاح‌کنندگی یک جفت برش متناظر قرنیه شفاف در مقایسه با برش مرسوم حین فیکوامولسیفیکیشن به منظور اصلاح آستیگماتیسم پیشین قرنیه

هدف:  ارزیابی تاثیر افزودن یک برش متناظر قرنیه به برش مرسوم در جراحی آب‌مروارید به روش فیکوامولسیفیکیشن در اصلاح آستیگماتیسم پیشین قرنیه. روش پژوهش: این کارآزمایی بالینی تصادفی‌شده بر روی 120 چشم با آستیگماتیسم قرنیه‌ای بیش‌ از 1 دیوپتر که تحت عمل فیکوامولسیفیکیشن بدون بخیه قرار می‌گرفتند؛ انجام شد. بیماران بر اساس نوع آستیگماتیسم موافق یا مخالف قاعده، در 4 دسته با و بدون افزودن برش اضافی قرنیه‌ای قرار گرفتند. داده‌ها توسط آزمون‌های آنالیز واریانس یک‌طرفه و دوطرفه و آزمون تکمیلی Tukey-a مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. یافته‌ها: میانگین آستیگماتیسم قبل از عمل در گروه برش فوقانی+ برش متناظر 86/0±82/1 دیوپتر و در گروه برش تمپورال+ برش متناظر 82/0±74/1 دیوپتر بود که پس از عمل، به ترتیب به  59/0±31/1 دیوپتر (013/0= P) و 64/0±19/1 دیوپتر (009/0= P) کاهش یافتند. تفاوت میزان آستیگماتیسم در دو گروه تک‌برشی (فوقانی و تمپورال) قبل و بعد از عمل معنی‌دار نبود. نتیجه‌گیری: استفاده از یک جفت برش متناظر قرنیه شفاف در محور پرشیب، روش مناسبی برای اصلاح آستیگماتیسم خفیف تا متوسط در بیماران مبتلا به آب‌مروارید است که نیاز به مهارت و ابراز اضافی ندارد. به لحاظ نظری، افزایش خطر اندوفتالمیت، محدودیتی برای این روش می‌باشد. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1387؛ دوره 13، شماره 3: 308-305.