اثربخشی نقاشی‌درمانی بر اختلال نقص توجه– بیش‌فعالی (ADHD) دانش‌آموزان مقطع ابتدایی مدارس عادی (ارزیابی معلمان)

اهدافپژوهش حاضر با هدف تعیین اثر نقاشی‌درمانی بر اختلال نقص توجه– بیش‌فعالی دانش‌آموزان ابتدایی مدارس عادی ناحیة 5 تبریز، بر اساس ارزیابی معلمان صورت گرفت. مواد و روش‌هااین پژوهش از نظر روش شبه‌تجربی است. جامعة آماری آن را 120 دانش‌آموز تشکیل داد. این تعداد، همۀ دانش‌‌‌آموزان دارای نقص توجه– بیش‌فعالی در مدارس ابتدایی عادی آموزش‌وپرورش ناحیة 5 تبریز بودند. اختلال این دانش‌‌‌آموزان را روان‌پزشکان تشخیص داده ‌بودند و در پروندة سنجش سلامت آن‌ها درج شده بود. از این میان، 40 دانش‌آموز برای نمونة آماری به‌شیوة نمونه‌گیری در دسترس در دو گروه بیست نفرة آزمایش و کنترل انتخاب شدند. طرح پژوهش عبارت بود از گروه آزمایش و کنترل با پیش‌آزمون و پس‌آزمون و انتساب تصادفی. بستة درمانی نقاشی به تعداد دوازده جلسة 45 دقیقه‌ای روی دانش‌آموزان گروه آزمایش اجرا شد. برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامة علایم مرضی کودکان (4 – CSI، 1984) با فرم ارزیابی معلمان استفاده شد. یافته‌هاداده‌ها به کمک شاخص‌های آمار توصیفی و آزمون استنباطیِ تحلیل کوواریانس تجزیه‌وتحلیل شد. نتایج حاکی از این است که بر اساس ارزیابی معلمان، نقاشی‌درمانی در کاهش نقص توجه– بیش‌فعالی دانش‌آموزان مؤثر است (05/0 < p). نتیجه‌گیریبا توجه به ارتباط معلمان و دانش‌آموزان دارای اختلال نقص توجه– بیش فعالی(ADHD)، می‌توان با استفاده از مداخلات آموزشی، در کاهش شدت نشانگان بیش‌فعالی یا کم‌توجهی دانش‌آموزان مبتلا به این اختلال اقدامات قابل‌قبولی انجام داد.