اثربخشی مداخلۀ مبتنی بر روان‌شناختی و معنوی در بهبود اضطراب وجودی و بهزیستی معنوی: نقش تعدیل‌کنندگی معرفت دینی

چکیده: هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثربخشی مداخلۀ مبتنی بر ابعاد روان‌شناختی و معنوی در ارتقاء بهبود اضطراب وجودی و بهزیستی معنوی با توجه به نقش تعدیل‌کنندگی معرفت اندیشی است. طرح تحقیق از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس‌آزمون و دارای گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه زوجین (زن و مرد) شهر تبریز بود که به مراکز مشاوره شهر تبریز جهت بهبود و به‌‌کارگیری آموزه های دینی در زندگی زناشویی مراجعه کردند. در ابتدا با به کارگیری پرسشنامه معرفت دینی، تعداد 200 زوج مراجعه‌کننده به مرکز مشاوره سعادت (از نظر سطوح بالا و پایین معرفت اندیشی) به شیوه هدفمند غربالگری شده و از این تعداد، 60 نفر زوج، 30 زوج به عنوان گروه کنترل (15 نفر حائز معرفت اندیش بالا و 15 نفر حائز معرفت اندیشی پایین) و 30 زوج دیگر به عنوان گروه آزمایش (15 نفر حائز معرفت اندیش بالا و 15 نفر حائز معرفت اندیشی پایین) انتخاب شدند. سپس 8 جلسه آموزشی برای گروه آزمایشی اجرا شد و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. ابزارهای جمع‌آوری اطلاعات عبارتند از مقیاس اضطراب وجودی گود (1974)، پرسشنامه بهزیستی معنوی و پرسشنامه معرفت دینی. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش کوواریانس عاملی چند متغیره استفاده شد. یافته‌ها نشان داد مداخلۀ مبتنی بر ابعاد روان-شناختی و معنوی بر اضطراب وجودی مؤثر است.کلیدواژه‌ها: مداخلۀ مبتنی بر ابعاد روان‌شناختی و معنوی، اضطراب وجودی، بهزیستی معنوی، سطوح معرفت دینی