اثربخشی مداخله افشای هیجانی در کاهش استرس و بازداری بیماران دارای اختلال روان‌تنی

مقدمه: این پژوهش با هدف کاهش استرس و بازداری از طریق برون‌ریزی هیجانی با ساختار نوشتاری در بیماران مبتلا به اختلال روان‌تنی انجام شده است. روش کار: پس از تکمیل پرسش نامه‌های استرس ادراک شده و مکانیزم‌های دفاعی، 43 بیمار مبتلا به اختلال روان تنی از میان مراجعه‌کنندگان به مرکز پزشکی بیمارستان امام خمینی شهر تهران که دارای نمره استرس بیشتر از 21 و سرکوب بیشتر از 5/11 بودند، انتخاب شدند. آزمودنی ها به شکل در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار داده شدند. پس از افشای هیجانی نوشتاری، داده‌های گردآوری شده به کمک آزمون‌ آماری تی مستقل تحلیل شدند. یافته‌ها: یافته‌های تحقیق نشان داد که افشای‌ هیجانی نوشتاری باعث کاهش معنادار استرس ادارک شده آزمودنی‌های گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل می شود (05/0>P). همچنین بازداری گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل پس از مداخله افشای هیجانی نوشتاری به ‌طور معناداری کاهش می یابد (05/0>P). بحث و نتیجه‌گیری: این یافته‌ها نشان می‌دهد افشای هیجانی نوشتاری اگرچه در زمان نوشتن دردناک است، اما در طولانی مدت بر تعدیل و کاهش استرس تأثیر مثبت دارد. همچنین این عمل باعث کاهش پدیده بازداری شده و کمک می‌کند تا سلامت روانی و جسمی فرد بهبود یابد.