اثربخشی طرحواره درمانی بر بهبود کمبود میل جنسی زنان متأهل شهر سیرجان

مقدمه: تمایل جنسی موضوع پیچیده­ای است که تحت تأثیر عوامل گوناگونی قرار دارد. یکی از عواملی که نقش تعیین کننده‌ای در این مؤلفه دارد، عامل روانشناختی است. بنابراین ﻫﺪف از اﻳﻦ ﭘﮋوﻫﺶ، بررسی اثر­بخشی طرحواره درمانی بر بهبود کمبود میل جنسی زنان متأهل شهر سیرجان بود. مواد و روش ­ها: اﻳﻦ ﺑﺮرﺳﻲ از ﻧﻮع نیمه آزﻣﺎﻳﺸﻲ ﺑﻮد. بدین منظور از بین زنان مراجعه­کننده به مراکز مشاوره شهر سیرجان که مبتلا به اختلال کمبود میل جنسی بودند، تعداد 30 نفر به صورت هدفمند انتخاب و به گروه­های آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر) تقسیم شدند. اعضای گروه آزمایش در طول10 جلسه هفتگی مورد طرحواره درمانی قرار گرفتند. برای گردآوری داده­ها از شاخص تمایل جنسی هالبرت (1992) استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده­ها، آزمون تحلیل کواریانس به کار گرفته شد. یافته­ ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد طرحواره درمانی موجب کاهش معنی­دار میانگین نمرات کمبود میل جنسی در گروه آزمایش (62/17 ± 00/59) نسبت به گروه کنترل (05/14 ± 98/47) گردیده است. (05/0>p) نتیجه ­گیری: بر پایه یافته­های این پژوهش نتیجه گرفته می­شود که اثربخشی طرحواره درمانی بر افزایش میل جنسی مراجعین به مراکز مشاوره مؤثر می­باشد.