اثربخشی زوج درمانی مبتنی بر"شادکامی" به شیوه شناختی- رفتاری بر افزایش رضایت جنسی زوجین

چکیده زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر، تعیین اثر بخشی زوج درمانی مبتنی بر شادکامی به شیوة شناختی- رفتاری بر افزایش رضایت جنسی زوجین  می باشد.  روش بررسی: این پژوهش، از نوع نیمه آزمایشی، با پیش آزمون و پس آزمون می باشد. به این منظور، تعداد 30 زوج حاضر به شرکت در پژوهش شدند، سپس شرکت کنندگان به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند و به پرسشنامه های شادکامی آکسفورد و رضایت جنسی پاسخ دادند، آنگاه افراد گروه آزمایش به مدت 10 جلسه (دو جلسة 90 دقیقه ای در هفته) تحت زوج درمانی مبتنی بر شادکامی به شیوه شناختی-رفتاری قرار گرفتند و  پس از آن، هر دو گروه به پس آزمون پاسخ دادند. یافته‌ها:نتایج تحلیل کوواریانس نشان می دهد که تفاوت میان میانگین های پیش آزمون، پس آزمون در عامل آموزش و عامل گروه از نظر آماری در سطح 05/0 معنادار است. به عبارت دیگر، عامل درمان، سبب افزایش نمرات مؤلفة رضایت جنسی گروه آزمایش در مقایسه با‌ گروه‌ کنترل شده است. همچنین تاثیر این درمان در گروه زنان بیشتر از گروه مردان بوده است. بحث و نتیجه گیری: از این تحقیق می توان نتیجه گرفت که عامل آموزش و درمان، باعث ایجاد تفاوت نمرات رضایت جنسی زوجین در گروه کنترل و آزمایش  شده است. از نتایج این پژوهش می توان در جهت پیشگیری، آسیب شناسی،آموزش و  درمان رفتارهای سلامت جنسی  بهره  برد. واژگان کلیدی: شادکامی، شناختی-رفتاری، رضایت جنسی.