اثربخشی آموزش تنظیم هیجان بر تعامل والد-کودک مادران دارای فرزند با ناتوانی یادگیری

پژوهش حاضر باهدف بررسی تأثیر آموزش تنظیم هیجان بر تعامل والد–کودک مادران دارای فرزند با ناتوانی یادگیری انجام شد. روش پژوهش آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه مادران دارای کودک با ناتوانی یادگیری شهر همدان بودند که از بین آن‌ها نمونه­ای به حجم 30 نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به‌طور تصادفی در دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل قرار گرفتند. از هر دو گروه پیش­آزمون به عمل آمد و گروه آزمایش آموزش تنظیم هیجان را در 8 جلسه دریافت کردند، درحالی‌که به گروه کنترل این آموزش ارائه نشد و در پایان برای هر دو گروه پس­آزمون اجرا شد، ابزار استفاده ‌شده در این پژوهش، مقیاس رابطه­ی والد­_کودک پیانتا بود. اطلاعات جمع‌آوری‌شده با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیری، با استفاده از نسخه 24 نرم‌افزار آماری SPSS تحلیل شد. نتایج تحلیل کو­واریانس چند متغیری نشان داد که آموزش تنظیم هیجان بر تعارض، نزدیکی، وابستگی و رابطه مثبت کلی اثر مثبت و معناداری داشت (001/0> p). نتایج حاکی از آن بود که آموزش تنظیم هیجان سبب بهبود تعامل مادر با کودک شده است. برنامه­ریزی جهت آموزش تنظیم هیجان به مادران دارای کودکان مبتلابه ناتوانی یادگیری اهمیت ویژه­ای دارد