اثربخشی آموزش تفکر انتقادی بر سبک حل مساله‏ی (کارآمد و ناکارآمد) دانش‌آموزان

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش تفکر انتقادی بر سبک حل مساله‏ی (کارآمد و ناکارآمد) دانش‌آموزان انجام گرفت. روش پژوهش، نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه‌ی آماری پژوهش را تمامی دانش‌آموزان پسر پایه‏ی اوّل دوره‏ی متوسطه‏ی دوّم ناحیه‏ی دو شهر اردبیل در سال‏تحصیلی 95-1394 تشکیل می‌دادند که از میان آنها با استفاده از روش‌ نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای، 60 دانش‌آموز انتخاب شده و به طور تصادفی در گروه آزمایش (30 نفر) و گروه کنترل (30 نفر) جایگزین شدند. شرکت‌کنندگان گروه آزمایش، 6 جلسه تحت‌ آموزش تفکر انتقادی قرار گرفتند. برای جمع‌آوری داده‌ها از فرم کوتاه پرسشنامه‌ی تجدید نظر شده‏ی حل مساله‏ی اجتماعی دزوریلا، نزو، مید-اولیورز (2000) استفاده شد. داده‌ها با روش آماری کواریانس چندمتغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها نشان داد که فرضیه‌ی پژوهش مبنی بر اثربخشی آموزش تفکر انتقادی بر سبک حل مساله‏ی دانش‌آموزان مورد تائید قرار گرفته است. بدین صورت که میانگین نمره‏های پس‏آزمون دانش‌آموزان گروه آزمایش نسبت به دانش‌آموزان گروه کنترل به طور معناداری در سبک حل مساله‏ی کارآمد (جهت‏گیری مثبت به مساله و سبک منطقی حل مساله) بیشتر و در سبک حل مساله‏ی ناکارآمد (جهت‏گیری منفی به مساله، سبک اجتنابی حل مساله و سبک تکانشی حل مساله) کمتر بود. بنابراین، می‌توان نتیجه گرفت که آموزش تفکر انتقادی در افزایش سبک حل مساله‏ی کارآمد دانش‌آموزان اثربخش است.