اثرات کشندگی سموم آبامکتین و پرتیکاکلر بر ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio)

با توجه به مصرف زیاد سموم برای اهداف کشاورزی، وجود سموم در آب‌های سطحی استان‌های شمالی ایران بسیار شایع است که می‌‌تواند اثرات نامطلوبی بر اکوسیستم‌های آبی، آبزیان و در نهایت انسان به‌عنوان مصرف کننده نهایی بگذارد. ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) از مهمترین گونه‌های کپور ماهیان دریای خزر می‌باشد که ذخایر طبیعی آن طی سال‌های اخیر به‌دلایل متعددی از جمله ورود سموم دفع آفات نباتی به اکوسیستم‌های آبی رو به کاهش نهاده است. از این رو در این تحقیق سمیت حاد کوتاه مدت سموم آبامکتین و پرتیکاکلر که به مقدار زیادی در استان‌های شمالی کشور استفاده می‌گردند بر روی بچه ماهیان 7- 5 گرمی کپور معمولی به‌منظور تعیین غلظت کشنده 50 درصد از جمعیت ماهیان در 96 ساعت مطالعه گردید. آزمایشات به صورت ساکن و براساس روش استاندارد O.E.C.D به‌مدت 4 شبانه روز انجام و پارامتر‌های فیزیکوشیمیایی آب از جمله pH، اکسیژن محلول و درجه حرارت اندازه‌گیری گردید که به‌ترتیب در دامنه متوسط 30/8 – 22/8 و 69–67 درصد و 9/17–7/17 قرار داشتند. بر اساس نتایج بدست آمده سمیت حاد سموم آبامکتین و پرتیکاکلر برای بچه ماهیان کپور معمولی به‌ترتیب 243/1 و 233/2 میلی‌گرم در لیتر محاسبه گردید و در ادامه حداکثر غلظت مجاز (M.A.C Value) این سموم به‌ترتیب 1243/0 و 2233/0 میلی‌گرم در لیتر برای بچه ماهیان کپور معمولی محاسبه گردید که با توجه به جدول تعیین سمیت سموم مختلف، سموم آبامکتین و پرتیکاکلر برای این ماهیان دارای سمیت متوسط محسوب می‌گردد.