اثرات شنت سیستمیک به شریان ریوی بر شاخص های شریان ریوی کودکان مبتلا به آترزی شریان ریوی همراه با نقص دیواره بین بطنی

یکی از رایج ترین اقدامات درمانی در بیماران مبتلا به آترزی شریان ریوی عمل شنت می باشد. با توجه به اختلاف نظر محققین در مورد اثرات شنت در رشد شاخه های شریان ریوی، این مطالعه به منظور بررسی نتایج اثرات شنت در افزایش شاخص های شریان ریوی در بیماران مبتلا به آترزی شریان ریوی همراه با نقص دیواره بین بطنی انجام شده است. برای انجام این مطالعه 19 بیمار با آترزی شریان ریوی همراه با نقص دیواره بین بطنی که تحت عمل جراحی شنت قـرار گرفته و قبل و بعد از شنت آنژیوگرافی شده بودند، انتخاب شدند. یافته‌های مربوط به شاخص های شریان ریوی قبل و بعد از شنت و در گروه های مختلف از نظر قطر شنت و مدت زمان پیگیری توسط آزمون های و یلکوکسون و کروسکال والیس مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. 05/0P< معنی در نظر گرفته شد. میانگین سنـی بیماران در موقع عمل جراحی 6/3 ± 5 سال بود. در 10 بیمـار (53%) شنت گورتـکس چپ، در 8 مـورد (2/42%) شنت راست و در یک مورد (3/5%) شنت مرکزی انجام شده بود. میانگین شاخص ناکاتا از 48/310 به 33/351 میلی متر بـر متر مربع (08/0P=) و میانگین شاخص مک گان از 45/1 به 56/1 (23/0P=) افزایش یافت. شاخص مک گان در شنت راست و به خصوص در سال های اول بعد از عمل شنت افزایش معنی دار داشت (01/0P=). شاخص های شریان ریوی در شنت های با قطر متفاوت تغییر معنی داری پیدا نکردند. تنگی شدید در محل شنت تنها در یک مورد مشاهده شد. با توجه به این مشاهدات می توان گفت که عمل شنت اقدام جراحی تسکینی مناسبی در بیماران مبتلا به آترزی شریان ریوی می‌باشد که گرچه در بیماران بالای 2 سال تغییرات معنی داری در افزایش شاخص های شریان ریوی ایجاد نمی‌نماید ولی کیفیت زندگی بیمار را بهبود می بخشد و ممکن است با رشد نسبی شاخه‌های شریان ریوی بیمار را آماده ترمیم کامل جراحی در سال های بعد بنماید. در ضمن عوارض مهم شنت در مواردی که عمل جراحی بعد از 2 سالگی انجام شده باشد،کمتر دیده می شود.