اثرات شل‌کنندگی تیموکینون، ماده مؤثره سیاه‌دانه (Nigella sativa)، بر عضلات اسکلتی

مقدمه: مطالعات انجام شده روی سیاه‌دانه (Nigella sativa) نشان می‌دهد که این گیاه دارای اثرات فارماکولوژیک متعددی است که از آن جمله می‌توان به اثرات آرامبخشی، کاهش فعالیت حرکتی و شلی عضلانی اشاره کرد. از آنجا که تیموکینون، مهم‌ترین ماده‌ی مؤثره‌ی موجود در سیاه‌دانه می‌باشد، این فرضیه مطرح می‌شود که اثرات مهاری سیاهدانه بر سیستم حرکتی - عضلانی، ناشی از تیموکینون باشد. هدف: در این تحقیق، اثر تیموکینون بر انقباضات عضله‌ی اسکلتی در مدل‌های آزمایشگاهی، بررسی شده است. روش بررسی: ابتدا بافت عصب - عضله‌ی اسکلتی، از گردن جوجه جدا و در حمام بافتی قرار گرفت. سپس، با انجام آزمایش‌های ثبت کششی، تأثیر تیموکینون بر انقباضات عضله‌ی اسکلتی ناشی از به کارگیری استیل‌کولین، پتاسیم کلراید و تحریک الکتریکی، ارزیابی شد. همچنین، در مطالعات رفتاری شامل traction test و rotarod، ابتدا دوزهای مختلف تیموکینون به صورت داخل صفاقی به موش‌ها تزریق و سپس توانایی حیوانات در بالا رفتن از میله‌ی بارفیکس و همچنین حفظ تعادل حرکتی بر روی میله‌ی گردان، بررسی شد. نتایج: تیموکینون (40، 80 و100 میکرومولار) توانست پاسخ‌های انقباضی ایجاد شده توسط استیل‌کولین (100 میکرومولار) و تحریک الکتریکی را مهار کند. این در‌حالی است که تیموکینون نتوانست تغییری در انقباضات برانگیخته در عضله‌ی اسکلتی توسط پتاسیم کلراید (80 میلی‌مولار) ایجاد کند. در آزمون traction test در موش، تیموکینون با دوز 80 میلی‌گرم بر کیلوگرم و در آزمون rotarod با دوزهای 80 و 40 میلی‌گرم بر کیلوگرم توانست مدت زمان ماندگاری حیوانات بر روی میله‌ی بارفیکس و میله‌ی گردان را به طور معنی‌داری کاهش دهد. نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که تیموکینون قادر است به عنوان یک شل‌کننده‌ی عضلانی عمل کرده و اسپاسم‌های ایجاد شده در عضلات اسکلتی را مهار کند.