اثرات آللوپاتیک عصاره اندام‌های مختلف فلفل دلمه‌ای (Capsicum annum L.) بر میزان رشد و زیست توده دانهال‌های خیار، گوجه‌فرنگی، فلفل دلمه‌ای و بادنجان

با توجه به این که بعضی گیاهان زراعی دارای اثر آللوپاتیک می­باشند، بررسی  تاثیر آن بر گیاهان به ویژه در تناوب زراعی و کشت توام از اهمیت خاصی برخوردار است. بر همین اساس، در این تحقیق توانایی آللوپاتی اندام­­های فلفل ­دلمه­ای بر میزان رشد بادنجان، گوجه­فرنگی، فلفل و خیار به طور جداگانه به صورت فاکتوریل دو عاملی در قالب طرح کاملا تصادفی، در سیستم کشت هیدروپونیک در گلخانه بررسی گردید. فاکتور اول نوع گیاه (فلفل، خیار، گوجه­فرنگی و بادنجان) و فاکتور دوم، نوع اندام عصاره­گیری شده (برگ، ریشه و ساقه) بود. ابتدا عصاره الکلی پنج درصد وزنی- حجمی حاصل از اندام­های برگ، ریشه و ساقه فلفل تهیه گردید و سپس اثر آن­ها بر تعداد برگ، گل، طول ریشه و ساقه، وزن تر ریشه و ساقه، وزن خشک ریشه وساقه، به عنوان صفات رشد گیاهان نسبت به نمونه شاهد بدون تیمار عصاره­دهی، مطالعه شد. نتایج حاصل نشان داد که عصاره اندام­های فلفل در همه موارد اثر یکسانی بر کاهش رشد سایر گیاهان داشته است. هم­چنین ازآن­جایی­که تحت تاثیر عصاره اندام­های مختلف فلفل، عصاره برگ در مقایسه با سایر اندام­ها، رشد گیاهان فوق را بیشتر کاهش داده است، مشخص می­شود که برگ دارای اثر آللوپاتی بیشتری می­باشد که می­توان این مسئله را به تولید نهایی مواد آللوشیمیایی در برگ مربوط دانست.