أضواءٌ تحلیلیّة علی ملامح المدیح النبویّ الشریف لَدی أبی‌الهدی الصیّادی (دراسة فی إطار الخصائص الفنیّة والمضمونیّة فی شعره)

شخصیت بی­نظیر و صفات والاو روحانی حضرت رسول­(ص) همواره در طول تاریخ سبب روی­ آوری شاعران به مدایح نبوی گردیده است، و به این دلیل تاریخ ادبیات عرب سرشار از نمونه­های ارزشمند پیرامون شخصیت عظیم الشان پیامبراسلام است. در میان دوره­ های مختلف تاریخ، مدایح نبوی در دوره انحطاط برخلاف افول شعرسرایی این دوره به اوج شکوفایی رسیده و با پیشگامی شاعرانی همچون بوصیری، ابن نباته وصفی­الدین حلی به صورت یک فن مستقل درآمد. ابوالهدی الصیادی یکی از شاعران این دوره­ است که مدایح نبوی جایگاه ویژه­ای در اشعار وی یافته و جای­جای دیوانش مزین به نام رسول اکرم و ذکر فضایل و مناقب ایشان است. در این مقاله با روش توصیفی­- تحلیلی به بررسی مدایح نبوی دراشعارصیادی پرداخته شده است، که شفاعت وتوسل، ذکر فضایل و مناقب، برتری پیامبر برانبیاء، معجزات و کرامات و مدح صحابه و خاندان رسول از محورهایی است که در اشعار شاعر نمود یافته است.