آسیب‌شناسی تعاونی‌های آب بران (موردمطالعه: دشت میان دربند شهرستان کرمانشاه)

هدف این پژوهش آمیخته، شناسایی و اولویت‌بندی آسیب‌های مدیریت مشارکتی آبیاری در بین تعاونی‌های آب بران دشت میان دربند شهرستان کرمانشاه است. جامعه مورد مطالعه بخش کیفی افراد صاحب‌نظر در زمینه تعاونی‌های آب بران و مدیریت مشارکتی آبیاری به تعداد 15 نفر با انتخاب هدفمند بود. جامعه آماری بخش کمی نیز، 688 نفر از اعضای تعاونی‌های آب بران منطقه میان دربند بودند که تعداد 245 نفر به روش نمونه‌گیری طبقه‌ای انتخاب شد. ابزار گردآوری اطلاعات مصاحبه نیمه‌ساختارمند و پرسشنامه محقق ساخته بود. یافته‌های بخش کیفی نشان داد آسیب‌های عنوان‌شده به دو دسته آسیب‌های مربوط به تعاونی‌ها و اعضا (آسیب‌های درونی) و آسیب‌های مربوط به سازمان و ارگان‌های مرتبط با مدیریت شبکه‌های آبیاری و زهکشی (آسیب‌های بیرونی) تقسیم شدند. همچنین بر اساس نتایج به‌دست‌آمده بخش کمی، مهم‌ترین آسیب‌های تعاونی‌های آب‌بران عبارت‌اند از: عدم برگزاری جلسات هیئت‌مدیره و مجمع عمومی، نارضایتی از سیاست‌گذاری‌های مدیریتی شبکه، بی‌اعتمادی اعضای تعاونی نسبت به یکدیگر، عدم تحویل به موقع آب در طول فصل زراعی، یکنواخت نبودن توزیع آب در تمام شبکه، بالا بودن نرخ آب‌بها و عدم اختصاص اعتبارات بلندمدت از طرف دولت برای احیای منابع آب. به منظور دسته‌بندی تعاونی‌های آب‌بران از لحاظ میزان تأثیرپذیری از آسیب‌های شناسایی‌شده از تحلیل خوشه‌ای استفاده شد. تعاونی‌ها بر اساس میزان تشابهی که از نظر تأثیرپذیری از آسیب‌ها داشتند در 5 خوشه  قرار گرفتند.