آسیبشناسی برنامهریزی استراتژیک در سازمانهای محلی (مطالعه موردی شورای شهر و شهرداریهای استان کرمانشاه)

مقدمه و هدف پژوهش: برنامه­ریزی استراتژیک در سازمانهای محلی همواره با موانعی روبرو بوده است که بر کیفیت برنامه­ها اثرگذار است.این تحقیق با شناسایی عوامل اثرگذار بر برنامه­ریزی استراتژیک، آسیبهای موجود را شناسایی و راهکارهای لازم را ارایه می­دهد. روش پژوهش: این تحقیق کمی و کیفی (آمیخته) بوده و از لحاظ هدف تحقیقات توصیفی و اکتشافی است.جهت جمع­آوری اطلاعات علاوه بر مطالعات کتابخانه­ای ومتون مرتبط از طریق مصاحبه نیم ساختارمند با خبرگان نیز استفاده­گردیده است.که پس از تحلیل تم، از طریق فازی سازی نظرخبرگان، عوامل شناسایی شده در قالب مدل ارایه می­گردد.پس از آن اعتبار مدل مورد سنجش قرار می­گیرد و اثر عوامل چهارگانه بر متغیر وابسته اندازه­گیری می­شود.در نهایت درمورد عوامل تحلیل شکاف صورت می-گیرد تا آسیبها شناسایی شوند.  یافته‌ها: در قسمت کیفی با استفاده از مصاحبه نیمه­ساختاریافته و مطالعه متون مختلف با روش تحلیل تم 33 زیرمقوله مشخص و در چهار دسته رفتاری، ارتباطی، دانشی و نهادی دسته­بندی و در قسمت کمی برای فازی‌سازی دیدگاه خبرگان از اعداد فازی مثلثی (طیف 9 درجه) استفاده و سپس پرسشنامه براساس مدل ارائه شده تهیه و در جامعه آماری 133نفری (نمونه 98 نفر) توزیع شد. شاخص‌های برازش مدل تحقیق مثبت و بزرگ‌تر از صفر بوده و مقدار شاخص GOF 611/0 بوده که نشان از کیفیت مدل دارد. بعد از آن چهار فرضیه تاثیر معنادار آسیب​های چهارگانه دانشی، رفتاری، ارتباطی و نهادی با برنامه‌ریزی استراتژیک با احتمال95/0 رد نشد. در نهایت تحلیل شکاف وضع موجود و مطلوب با توزیع پرسشنامه­ای دیگر در جامعه مورد نظر صورت گرفت. نتیجه گیری: باتوجه به نتایج تحقیق، بین وضع موجود و مطلوب عوامل چهارگانه شکاف معناداری وجود داشت. از بین 33 شاخص شناسایی شده، 7 مورد از آنها با وضع مطلوب خود فاصله نداشتند و جز آسیب​ها شناسایی نشدند. با توجه به فاصله وضع موجود و مطلوب سایر عوامل، آسیبهای برنامه­ریزی استراتژیک شناسایی شدند و راهکارهای مرتبط ارائه گردیده است.