موضوع اصلی این پژوهش بررسی تأثیر سیاست خارجی ایران در پیوند با آمریکا بر مناسبات ویتنام و ایران دوره بعد از کودتای 28مرداد تا قبل از انقلاب می باشد. دوره 25 سال از کودتای 25مرداد تا انقلاب اسلامی و سقوط شاه، دوره ای پر تحول در تاریخ ایران در عام و همچنین تاریخ روابط بین ایران و ویتنام در خاص محسوب می شود. پیچیدگی اوضاع بین المللی و داخلی و در عین حال شخصیت شاه، دلیل اصلی این دگرگونی ها در مناسبات بین ایران و ویتنام تلقی می شود. عناصر مختلف بر روابط ایران و ویتنام در طی سال های 1953-1978م تأثیر گذاشتند. اما با توجه به اهمیت این برهه زمانی از لحاظ اوج نفوذ کشور استعماری جدید آمریکا در دو کشور ایران و ویتنام می توان گفت گرایش وابسته به آمریکا در سیاست خارجی که در واقع سیاست پیروی از سیاست جهانی دولت آمریکا می باشد، بر نظر دولت ایران نسبت به روابط خود با دو ویتنام شمالی کمونیستی و جنوبی دموکراسی تأثیر مهمی گذاشت و نقش تعیین کننده داشت. روش مورد استفاده این پایان نامه، روش تاریخی است که مبتنی بر تحلیل و استنتاج ذهنی می-باشد. این روش 3 ویژگی دارد، یعنی توصیفی، انتقادی و مقایسه ای. پژوهش حاضر با تکیه بر این روش تدوین یافت.