در این پژوهش؛ عوامل تأثیرگذار بر سطح اعتماد مدیران و مسئولین اعتباری بانک های خصوصی شهر اصفهان نسبت به مدیران شرکت ها ارزیابی خواهد شد. اعتماد در روابط، از جمله مفاهیمی است که در چند دهه اخیر مورد توجه بوده و از جنبه های مختلف مورد بررسی قرار گرفته است. یک جنبه حائز اهمیت در این حوزه، بررسی نقش اعتماد در معاملات مالی و اعتباری است. اعتماد موجب کاهش ریسک تجاری و افزایش کیفیت روابط می شود. انگیزه انجام پژوهش حاضر در رابطه با سطح اعتماد مدیران اعتباری بانک ها از آنجا ناشی می شود که اعتماد به عنوان نوعی خاص از روابط میان افراد در نظر گرفته شده است و هر جا که ریسک و عدم قطعیت وجود داشته باشد اعتماد به عنوان جزء حیاتی تنظیم کننده روابط عمل می کند. یکی از مهمترین روابط تجاری رابطه بین مدیران اعتباری بانک ها و مدیران شرکت هاست که اعتماد نقش حیاتی در آن دارد. این پژوهش از نوع توصیفی- پیمایشی است و روش گردآوری مباحث نظری آن کتابخانه ای بوده، همچنین اطلاعات لازم برای تحقق بخشیدن به اهداف پژوهش با استفاده از پرسشنامه جمع آوری شده است. در این پژوهش از آزمون همبستگی اسپیرمن و تحلیل رگرسیون چند متغیره استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه بانک های خصوصی شهر اصفهان است که پس از نمونه گیری تعداد 194 پرسشنامه به صورت تصادفی برای بانک ها ارسال شده است که از این تعداد 106 پرسشنامه برگشت شده است. نتایج همبستگی بین متغیرهای مستقل و سطح اعتماد مدیران اعتباری بانک ها حاکی از آن است که بین کلیه متغیرهای اجزای گزارش گری مالی و سطح اعتماد مدیران اعتباری بانک ها ارتباط معنی دار وجود دارد. همه متغیرهای عوامل فردی مدیریت به استثنای میزان مالکیت مدیر در شرکت، با سطح اعتماد مدیران اعتباری بانک ها رابطه معنی دار دارد. همچنین بین کلیه متغیرهای مرتبط با حسابرسی مستقل و قوانین و مقررات نیز با سطح اعتماد مدیران اعتباری بانک ها ارتباط معنی دار وجود دارد. نتایج حاصل از رگرسیون چند متغیره نیز حاکی از آن است که هر یک از متغیرهای مستقل پژوهش اعم از قوانین و مقررات، اجزای گزارشگری مالی، حسابرسی مستقل و عوامل فردی مدیریت بر سطح اعتماد مدیران اعتباری بانک ها تأثیرگذار هستند که با توجه به مدل نهایی اعتماد مدیران اعتباری بانک ها، قوانین و مقررات بیشترین تأثیر را بر سطح اعتماد مدیران اعتباری بانک ها دارد.