بازارهای سنتی ایران را به عنوان بخشی قابل تامل از میراث فرهنگ دیرپای ایرانی، از دیر باز به عنوان یک نهاد اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ایفای نقش کرده است، و به درستی یک میراث فرهنگی زنده محسوب می شود. . آنها در قلب شهرهای ما و در واقع در بطن مدنیت ایرانی قرار داشته است. اما گذشت زمان و گسستگی میان نسلها چهره امروزه آن را تغییرداده است. حفاظت و استمرارحیات با سوق دادن آنها به سمت معاصرسازی برای نگهداری در چرخه حیات شهری یکی از اهداف مهم در زمینه مرمت شهری محسوب می شود. مرمت و ساماندهی بازارها نه با نگاهی صرفا کالبدی بلکه به منظور پاسخ گویی به نیاز کاربران تحقق می یابد و موجب استمرار آن می گردد. هدف این پژوهش حفظ ساختارهای کالبدی، اجتماعی و کارکردی با نگاه جامع به مرمت می باشد. در این تحقیق به بررسی ساختار کالبدی و اجتماعی و تاثیرات آن بر نحوه اداره بازار به چگونگی استمرار حیاتش در طول تاریخ می پردازد و در جستجوی راهکاری است تا بتوان به حفاظت از آنها پرداخت.. روند پژوهش براساس مستندات تاریخی و کتابخانه ای، برداشت های میدانی(مستند نگاری، کنترول تغیرات، جمع آوری پرسشنامه و برداشتهای معماری و شهرسازی ) صورت گرفته است؛ نتایج تحلیل ها و برداشتهای تاریخی و میدانی، ضعف مدیریتی و سلب مسئولیت های اجتماعی از کاربران و عدم توجه به ساختار های جدید شهری در پیرامون مجموعه بازار و به روز نبودن بازار، فقدان شناخت کابر نسبت به فضا را پیرامون موضوع نشان می دهد. در بازنگری صورت گرفته مهمترین اقدام هم سو کردن گروههای ذینع و ذینفوذ و در اولویت قراردادن کاربران و کالبد بازار در مقابل اعمال هر گونه مداخله است. به این منظور تعریف پایگاه پژوهشی و استقرار نماینده تمام ارگانهای دولتی و اجتماعی مرتبط بازار اولین پیشنهاد طرح می باشد. که راهبردی جامع قلمداد می شود. مرحله بعدی طرح ساماندهی راسته، بالا بردن کیفیت فضایی، ساماندهی حمل و نقل و ترافیک محدوه، توجیه کاربران، حفظ ارزش ها است؛ تا بتوان با ارتقای کیفی فضایی و برقراری تعادل میان فضاهای شهری بازار را مجددا در زنجیره اصلی فضاهای شهر قرار داد و با تجدید حیات آن کاربران را به حفاظت از آن ترغیب نمود.