هدف از اجرای پژوهش بررسی تأثیر یک برنامه تمرین هوازی، ماساژ و ترکیبی بر pms دانشجویان غیرورزشکار بود. روش پژوهش از نوع نیمه تجربی بود. ابتدا بر اساس فرم تشخیص موقت pms اقدام به شناسایی 60 نفر از دانشجویان مبتلا به این سندرم شد. این افراد به صورت تصادفی به 4 گروه 15 نفری ماساژ، تمرین هوازی، ترکیبی و کنترل تقسیم شدند پروتکل تمرینی به مدت 8 هفته هر هفته 3 جلسه و پروتکل ماساژ به همین مدت در هر جلسه 30 دقیقه و هر دو پروتکل مذکور برای افراد گروه ترکیبی اجرا گردید. برای مقایسه قبل و بعد متغیرها از تی زوجی و برای مقایسه گروه ها با یکدیگر از anova استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان داد که علایم جسمانی pms، در مقایسه پیش و پس 4 گروه تفاوت معنی داری دارد (05/0 p?) اما علایم روانی و علایم کل pms، تنها در 3 گروه تجربی کاهش معنی داری را نشان داد. نتایج مربوط به anova نشان داد که بین تفاضل میانگین های علایم جسمانی 4 گروه اختلاف معنی داری وجود دارد (51/3f= ،03/0=p) ولی بین تفاضل میانگین های علایم روانی (18/1f= ،34/0=p) و علایم کل (87/2f= ،05/0=p) 4 گروه اختلاف معنی داری مشاهده نگردید. بر اساس نتایج حاصل از پژوهش حاضر می توان این گونه عنوان کرد که ماساژ، تمرین هوازی و روش ترکیبی به عنوان شیوه های غیر تهاجمی در کاهش علایم pms تقریباً به یک میزان موثر می باشند و چنانچه اختلافی نیز وجود داشته باشد از لحاظ آماری معنی دار نمی باشد. در این زمینه انتخاب و بکارگیری یکی از شیوه های مذکور به امکانات و شرایط فرد مبتلا به سندرم بستگی خواهد داشت.