اثر منظومه ای است اخلاقی در دوره ی قاجار که به سبک وسیاق مخزن الاسرار نظامی سروده شده با این تفاوت که در تعدادی از ابیات شاعر نسبت به برخی از جریان های عرفانی زمان خود با دید انتقادی وگاهی با تمسخر نگاه کرده و مشکلات آن ها را مطرح نموده است.ابیات این اثر حاوی نکات اخلاقی وموعظه واندرز است که به دنبال هر قسمت حکایتی آورده تا مطلب برای خواننده ملموس و قابل درک باشد.ابیات ابتدایی آن کاملا" به تقلید از ابیات آغازین مخزن الاسرار سروده شده وهمان مطالب را عنوان می کند.اما تعدادی از ابیات رادر مدح چهارده امام شیعیان سروده که نشانه ای از تقلید از نظامی در آن ابیات نیست.در مجموع نکاتی که درین منظومه ذکر شده مطلب جدیدی را بیان نمی کند وتکرار سخن گذشتگان است که در قالب ابیاتی دیگر بیان شده است.اما برای بررسی خصوصیات سبک دوره ی بازگشت نمونه ی خوبی است.