از 32 رأس بره نر با میانگین وزنی 26±3/14 کیلوگرم و میانگین سن 7 ±90 روز در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار جیره و هشت تکرار استفاده شد. که جیره یک )جیره شاهد) شامل 48 درصد کربوهیدرات غیرالیافی و 37 درصد پروتئین غیر قابل تجزیه در شکمبه و جیره های دو، سه و چهار شامل 48، 50، 53 درصد کربوهیدرات غیرالیافی و 41 درصد پروتئین غیر قابل تجزیه در شکمبه بودند. بره ها به مدت 56 روز به طور انفرادی پروار شدند. در پایان دوره پروار دام ها توزین و از هر تیمار چهار رأس به طور تصادفی انتخاب وجهت تفکیک لاشه کشتار شدند. نیم لاشه راست به شش قسمت قطعه بندی شد و هر قطعه جداگانه توزین گردید. نتایج این آزمایش نشان داد که ماده خشک مصرفی و ضریب تبدیل غذایی اختلاف معنی داری داشتند(05/0 >p)، ولی بین افزایش وزن روزانه اختلاف معنی داری وجود نداشت.همچنین بین وزن لاشه گرم، وزن لاشه سرد، قطعات نیم لاشه و اعضای لاشه اختلاف معنی داری مشاهده نشد. در این آزمایش جیره ها بر روی قابلیت هضم ماده خشک و پروتئین خام در کل دستگاه گوارش، متابولیت های خون (گلوکز، آلبومین، کلسیم، فسفر، نیتروژن اوره ای خون)، صفات بیومتری، ضخامت چربی پشت وضخامت عضله راسته اثر معنی داری نداشتند. نتایج این پژوهش نشان می دهد با توجه به عدم وجود اختلاف معنی دار ضریب تبدیل غذایی بین جیره های سه و چهار و افزایش وزن روزانه بره های تغذیه شده با جیره سه، سطح 50 درصد کربوهیدرات غیرالیافی با rup باخلا، قابل توصیه می باشد.