امروزه به واسطه افزایش میزان ناباروری زوج ها و بی سرپرستی کودکان، فرزندخواندگی بیشتر در کانون توجه قرار گرفته است. این پژوهش با هدف، بررسی اثربخشی آموزش مهارت های فرزندخواندگی برکاهش تنیدگی و تغییر سبک های مقابله ای زوجین متقاضی فرزندخواندگی انجام گرفته است. پژوهش حاضر ازنوع طرح های نیمه آزمایشی است. جامعه پژوهش شامل کلیه زوجین متقاضی فرزندخواندگی بوده که از خرداد88 لغایت خرداد89 به سازمان بهزیستی خراسان رضوی مراجعه نموده اند و زوجینی که واجد معیارهای پژوهش بوده به شیوه نمونه در دسترس انتخاب وپرسش نامه اضطراب کتل و سبک های مقابله ای لازاروس و فولکمن توسط آن ها تکمیل شده و از بین آن ها تعداد 28 نفر را که دارای نمره ی خام بیشتر از35 درتست اضطراب و سبک مقابله هیجان مدار در پرسشنامه سبک های مقابله بودند، انتخاب و به روش گمارش تصادفی در2گروه آزمایش وکنترل جایگزین شدند. سپس 8 جلسه آموزش مهارت های فرزندخواندگی برای گروه ازمایش اجرا گردید. گروه کنترل روند عادی مراحل اداری را سپری نمودند. بعد از اجرای مداخله، میزان تنیدگی و سبک های مقابله 2گروه مجددا اندازه گیری شد و مدت 6 هفته بعد به منظور بررسی گذر زمان برروی گروه آزمایش آزمون پیگیری اجرا شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون های آماری تحلیل کوواریانس یک راهه و تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر تحلیل گردید. یافته ها نشان می دهد که نمرات پس آزمون گروه آزمایش درهرآزمون به طور معنی داری با نمرات پس آزمون گروه گواه متفاوت است، به عبارت دیگر میان دو گروه نمونه آزمایش و کنترل، از نظر تفاوت نمرات دو آزمون تفاوت معنی داری وجود داشت. در نهایت می توان نتیجه گیری کرد آموزش مهارت های فرزتدخواندگی می تواند موجب کاهش میزان تنیدگی گروه آزمایش گردیده و باعث شده افراد در مقابله با تنیدگی بیشتر از سبک های مقابله مساله مدار استفاده کنند. کلید واژه ها: مهارت های فرزندخواندگی، تنیدگی، سبک های مقابله، زوجین متقاضی فرزند