هدف اصلی این پژوهش بررسی میزان کاربست مولفه های الگوی سایبرنتیک در مدیریت دانشگاه اصفهان و دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بود که در قالب 8 سوال با در نظر گرفتن مولفه های الگوی سایبرنتیک (نظارت و کنترل، پیوندهای سست و سخت، تعاملات، تصمیم گیری، سلسله مراتب، رهبری، توازن در مدیریت) انجام شد. روش پژوهش، توصیفی- پیمایشی بوده و جامعه آماری شامل کلیه اساتید (1109= n) دانشگاه اصفهان و دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال تحصیلی 1389– 1388 بود که از این تعداد 354 نفر هیات علمی با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب با حجم انتخاب شد. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه محقق ساخته الگوی سایبرنتیک با 50 سوال بسته پاسخ بر اساس مقیاس درجه بندی لیکرت با ضریب پایایی 90/0 بود. تجزیه و تحلیل داده ها در دو سطح آمار توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (آزمون t تک متغیره، تحلیل واریانس چند متغیره، آزمون f و آزمون لوین) صورت گرفت. یافته های پژوهش نشان داد که دانشگاه اصفهان و دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در میزان استفاده از الگوی سایبرنتیک در سازماندهی فعالیت های خود، از جایگاه مناسبی برخوردارند و این وضعیت در زمینه مولفه نظارت (با میانگین 47/3)، پیوندهای سست و سخت (با میانگین 32/3)، تعاملات (با میانگین 49/3)، تصمیم گیری (با میانگین 24/3)، رهبری (با میانگین 35/3)، سلسله مراتب (با میانگین 66/3)، توازن در مدیریت (با میانگین 38/3) صادق است. همچنین نتایج حاکی از آن است که دو دانشگاه مذکور، گرایش به این الگو دارند و بیشترین گرایش در پیوند با مولفه سلسله مراتب با میانگین 66/3 بوده است.