این پژوهش با هدف ارزیابی بازنمایی های معنایی ( استعاره ها ) بیماران دارای اضطراب اجتماعی در مقایسه با افراد غیر اضطرابی انجام گرفت. به این منظور از بین کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه های دولتی شهر تهران، 120 دانشجوی کارشناسی ( 60 زن، 60 مرد ) به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند که به آزمون افتراق معنایی در دو مفهوم " زندگی " ، " خود " و پرسشنامه هراس اجتماعی پاسخ دهند که از این 120 نفر، 45 نفر مضطرب اجتماعی و مابقی افراد ( 75 نفر ) بهنجار بودند. برای استخراج استعاره های زندگی و خود افراد، از قسمت جملات ناتمام آزمون افتراق معنایی استفاده شد. این پژوهش از نوع پژوهش توصیفی – مقایسه ای بود و داده های پژوهش به کمک روش های آمار توصیفی، آزمون آماری t ، تحلیل رگرسیون ارزیابی شدند و داده های حاصل از جملات ناتمام آزمون افتراق معنایی با استفاده از روش کیفی تحلیل محتوا مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. که این یافته ها را در پی داشت: بین میانگین نمره های کل آزمودنی های مضطرب اجتماعی و بهنجار در آزمون افتراق معنایی در دو مفهوم " زندگی " و " خود " تفاوت معناداری دیده شد. بازنمایی منفی از مفهوم " زندگی " نسبت به مفهوم " خود " در گروه مضطرب اجتماعی وجود داشت. بازنمایی منفی از بعد " ارزش زندگی " قوی ترین پیش بینی کننده ی میزان اضطراب اجتماعی بود. یافته های حاصل از تحلیل کیفی، گویای تفاوت مضامین استعاری این دو گروه بود. به علاوه، استعاره های این دو گروه از لحاظ بار و باز / بسته بودن متفاوت بودند. در مجموع نتایج این تحقیق، نشان داد که بیماران مضطرب اجتماعی بازنمایی معنایی منفی از زندگی و خود، دارند که در شیوه ی تعبیر این افراد رسوخ می نماید و عملکرد آنان را تحت تاثیر قرار می دهد لذا با توجه به اهمیت و تاثیر نظام معنایی در این اختلال، نظم بخشی دوباره نظام معنایی نیازمند توجه درمانگران است.