مقدمه: غضروف کوسه ماهی دارای اثر ضد توموری و تحریک کنندگی پاسخ ایمنی است. اثرات درمانی و مفید غضروف کوسه ماهی بیشتر به مولکول های با وزن کم موجود در آن نسبت داده میشود. از طرفی سلولهای دندریتیک(dcs) نقش اصلی را در پردازش و عرضه آنتی ژن به لنفوسیتهایt و القاء پاسخهای ایمنی اولیه دارند. این سلولها در ایمنی درمانی سرطان از اهمیت ویژه ای برخوردارند. هدف از این مطالعه بررسی اثر پروتئینkd 15-14 غضروف کوسه ماهی بر روی بلوغ و فعال سازی سلولهای دندریتیک است. مواد وروش ها: غضروف کوسه ماهی با استفاده از گوانیدیوم هیدروکلراید عصاره گیری و پروتئین kd 15-14 با روش اولترا فیلتراسیون توسط فیلترهای با منافذkd 30 و10 تخلیص و پروتئین45kd با روش کروماتوگرافی ژل فیتراسیون با سفادکسg50 تخلیص گردید و با انجام page-sds خلوص آنها تایید شد. dcها از طحال موش balbc با استفاده از محیط گرادیان نایکودنز وخصوصیت چسبندگیdcها به پلیت پلاستیکی و شناور شدن آنها بعد از کشت شبانه جداسازی و تخلیص شده(خلوص بالای 90%) و پروتئین تخلیص شده kd 15-14 و kd45 غضروف کوسه ماهی به محیط کشت آنها افزوده شد. بعد از کشت شبانهdcها، با anti-cd11cوanti-cd40 و anti-mhcii و anti-cd86 نشاندار رنگ آمیزی و توسط فلوسایتومتر مورد آنالیز دو رنگی قرار گرفتند. به علاوه سلول هایt از غدد لنفاوی موش c57bl/6 به روش نایلون وول جدا گردید و تحت تحریک آلوژنیک با dcهای جدا شده از موش balbc و تیمار شده با پروتئین kd14 غضروف کوسه ماهی قرار گرفت. در واکنش mlr میزان تکثیر سلول هایt بعد از 72 ساعت به روش mtt و رنگ سنجی سنجیده شد. نتایج: نتایج به دست آمده از آنالیز فلوسایتومتری، افزایش بیان مارکرهای بلوغ (cd86 ,cd40, mhcii) را در dcهای تیمار شده با هر دو پروتئین (در مقایسه با کنترل منفی) نشان داد. نتایج حاصل از تست mlr نیز افزایش میزان جذب و اندکس تحریک را در چاهک سلول هایt تحریک شده با dcهای تیمار شده با پروتئین kd14 غضروف کوسه ماهی را نشان داد. به دلیل تحریک یکسان سلول های دندریتیک با هر دو پروتئین kd 14و 45 غضروف کوسه ماهی، آزمایش mlr با پروتئین kd45 غضروف کوسه ماهی انجام نشد و به نتایج حاصل از پروتئین kd14 استناد میشود. بحث و نتیجه گیری: بنابراین پروتئینهای kd14 و 45 غضروف کوسه ماهی سبب بلوغ و فعال سازی سلول های دندریتیک میشود و درصد بیان شاخص های بلوغ در dcهای تیمار شده با هر دو پروتئین تفاوت معنی داری ندارد (p>0.05). از طرفی پروتئینهای kd14و45 غضروف کوسه ماهی از طریق افزایش بیان شاخص های بلوغ dcها باعث تحریک و تکثیر بیشتر لنفوسیت هایt آلوژن میشوند. در نتیجه پروتئینهای موجود در غضروف کوسه ماهی از طریق افزایش بلوغ و فعالسازی dcها باعث تحریک لنفوسیت های t و ایجاد پاسخ قوی ضد توموری میشود. اگرچه این مطالعه باید با فراکشن های دیگر غضروف کوسه ماهی و پروتئین های دیگر به عنوان کنترل ادامه یابد و یا سایر مسیرهای تحریک کنندگی سیستم ایمنی مثل مسیر های انتقال سیگنال بررسی شود.

ایمونوتوکسینها برای درمان سرطان در حال توسعه هستند. آنها از آنتی بادیهای متصل به توکسین مانند اگزوتوکسین پسودوموناس تشکیل میشوند. از طرف دیگر فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (vegf) در آنژیوژنزیس تومور نقش دارد و مهار vegfr-2 آنژیوژنزیس و رشد تومور را مهار میکند. هدف از این مطالعه تولید ایمونوتوکسین anti-vegfr2/rpe38، ارزیابی فعالیت سایتوتوکسیسیتی و مکانیسم عملکرد آن در in vitro بود. برای تولید ایمونوتوکسین ابتدا dna سنتتیک طراحی شد که پروتئین pe38 نوترکیب را کد کرده و در ایکولای به شکل القایی بیان میشود و توسط کروماتوگرافی نیکل سفارز تخلیص شده و پروتئینها با تکنیک نوسترن بلات آنالیز شدند. سپس rpe38 به طور شیمیایی به anti-vegfr2 کونژوگه شد. سایتوتوکسیسیتی سلولی ایجاد شده با ایمونوتوکسین توسط تست mtt در رده های سلولی huvec و mcf-7 (vegfr2+) ارزیابی شد. در نهایت مکانیسم سایتوتوکسیسیتی ایمونوتوکسین به وسیله رنگ آمیزی آنکسین v و فلوسایتومتری ارزیابی شد. ارزیابی سایتوتکسیسیتی در in vitro نشان داد که ایمونوتوکسین anti-vegfr2/pe38 برای سلولهای vegfr2+ توکسیک است. در حقیقت ایمونوتوکسین به طور معنی داری تکثیر سلولهای huvec و mcf-7 را در مقایسه با گروه کنترل به شکل اختصاصی vegfr2 مهار میکند (p<0.05). همچنین نتایج فلوسایتومتری نشان داد که مکانیسم ایمونوتوکسین برای القا مرگ سلولی، آپوپتوز است. ایمونوتوکسین باعث اثر سایتوتوکسیسیتی سینرژیستیک میشود که با کاهش حیات سلولی و افزایش آپوپتوز ایجاد شده توسط anti-vegfr2 و pe38 مشخص میشود. بنابراین نتایج، امکان استفاده از ایمونوتوکسین anti-vegfr2/pe38 را برای درمان سرطان مطرح میکند زیرا تقریبا تمام تومورها آنژیوژنزیس را با بیان بالای vegfr2 القا میکنند.