به منظور بررسی اثربخشی آموزش تصویرسازی ارتباطی بر الگوهای ارتباطی و صمیمیت زناشویی معتادان به مواد مخدر و همسرانشان در مراجعانِ کلینیک های درمان اعتیاد منطق? 6 شهرداری تهران، از یک طرح نیمه-آزمایشی استفاده شد. در این پژوهش، از بینِ زوجینِ واجد شرایط ثبت نام کرده که حداقل یک سال از زندگی مشترک شان می گذشت، دارای اختلال حاد روانی و شخصیتی نبودند، در آستان? طلاق گرفتن نبودند و زوجِ مرد معتاد و همسرش سالم (غیرمعتاد) بود، 28 زوج به طور تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش (14 زوج) و گروه گواه (14زوج) جایگزین شدند؛ که به علّت افت 2 زوجِ گروه آزمایش، در مرحل? تحلیل داده ها پرسشنام? 2 زوج از گروه گواه نیز به صورت تصادفی انتخاب و کنار گذاشته شد، و در نهایت اطلاعات حاصله از مجموعاً 24 زوج، مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برای جمع آوری اطلاعات لازم نیز، از پرسشنامه های الگوهای ارتباطی، ساخت? کریستنسن و سالاوی و مقیاس صمیمیت زناشویی ساخت? والکر و تامپسون استفاده شد. پس از اجرای پرسشنامه ها بر روی زوجین هر دو گروه، زوجین گروه آزمایش، بمدت 8 جلسه تحت آموزش تصویرسازی ارتباطی قرار گرفتند. و در آخر، هر دو گروهِ آزمایش و گواه مجدداً به وسیل? ابزارهای اندازه گیریِ پژوهش حاضر، مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای تحلیل داده های توصیفی، از روش های آماری شاملِ فراوانی، درصد، میانگین، انحراف استاندارد؛ و در قسمت آمار استنباطی، برای فرضیه های اوّل تا هشتم از آزمون t مستقل و برای فرضیه نهم از همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام استفاده شد.