فریدریک دانیل ارنست شلایرماخر(1834-1768)، یکی از برجسته-ترین فلاسفه و الهی دانانی است که به خاطر تلاش اثر گذارش بر الهیات جدید، بعد از عصر روشنگری، معروف است. وی نه تنها، فیلسوف، بلکه همچنین، یک الهی دان به نام نیز بود. بیشتر آثار فلسفی او راجع به فلسفه دین بود و به خاطر تأثیر ژرفی که بر اندیشه ی مسیحی بعد از دوران خود گذاشت، «پدر الهیات پروتستان جدید» نامیده شد. شلایرماخر، مولفه های اصلی مسیحیت را در کتاب «درباره ی دین»، خطاب به تحقیرکنندگان فرهیخته ی دین، دوباره تفسیر می کند. پروسه ای را که در این کتاب پیش می گیرد، در واقع نجات دین از تحقیر و اهانت روشنگری و مخصوصاً شکاکان رمانتیسیسم که تحقیرکنندگان فرهیخته ی دین می باشند، است. او در این کتاب، منکر آن است که دین را بتوان یکی از صور معرفت دانست یا مبتنی بر متافیزیک و یا علم قرار داد. او نیز در کتاب دیگر خود به نام «ایمان مسیحی»، مهمترین مولفه های دینی را به شیوه ای دقیق تر و جزئی تر توضیح داده است. در این رساله تلاش بر آن است که نگاهی عمیق و در عین حال منصفانه به اندیشه فلسفی و دینی او داشته باشیم؛ ما می خواهیم با تمرکز بر دو اثر مهم شلایرماخر، «درباره ی دین» و «ایمان مسیحی» به تفسیر اندیشه ی دینی او بپردازیم.