اسکارن های شرق قزان در 160 کیلومتری شمال شرق اصفهان و در جنوب غرب قمصر قرار گرفته است و جزئی از نوار ارومیه دختر به حساب می آید. توده ی نفوذی این منطقه یک توده ی گرانیت – گرانودیوریتی بوده که در تماس با سنگ آهک های منطقه اسکارن را به وجود آورده است. کانی های اصلی این اسکارن کلینوپیروکسن، گارنت، ولاستونیت، وزوویانیت، کلسیت، آمفیبول می باشند و کانی های فرعی آن شامل اسفن، اپیدوت، کوارتز و کانی های اپاک شامل پیریت، کالکوپیریت، گوتیت، هماتیت، مالاکیت می باشند. اسکارن های این منطقه از نوع اسکارن های کلسیمی- منیزیمی میباشد و کانی های کلسیم دار موجود در آن شامل گارنت، وزوویانیت، اپیدوت و کانی منیزیم دار آن از نوع دیوپسید میباشد. اسکارن های این منطقه بر اساس پاراژنز های کانیائی به 6 دسته قابل تقسیم می باشند: کلینوپیروکسن اندواسکارن، کلینوپیروکسن- گارنت اسکارن، گارنت- ولاستونیت اسکارن، گارنت اسکارن، اپیدوت- آمفیبول اسکارن، گارنت- کوارتز اسکارن می باشند که براساس افزایش دما در سه رخساره ی آلبیت- اپیدوت هورنفلس، هورنبلاند هورنفلس و پیروکسن هورنفلس قابل تشخیص می باشند. در طی دگرگونی مجاورتی کانی های موجود در اسکارن در طی دو مرحله تشکیل یافته اند. در مرحله ی اول کانی های بی آب مانند گارنت، کلینوپیروکسن و ولاستونیت در طی دگرگونی پیشرونده و در مرحله ی دوم کانی های آبدار مانند اپیدوت، وزوویانیت، ترمولیت- اکتینولیت در طی دگرگونی پسرونده تشکیل یافته اند. در این منطقه به دلیل وجود توده ی نفوذی همراه با اسکارن در زون اندواسکارن کانی های پلاژیوکلاز به فراوانی دیده می شود که با توجه به آنالیزهای انجام گرفته نوع پلاژیوکلاز الیگوکلاز- آندزین تشخیص داده شد. در زون اسکارن نیز با توجه به آنالیزهای صورت گرفته نوع گارنت گروسولار- آندرادیت بوده و کلینوپیروکسن های موجود هم در زون اندواسکارن و هم در اسکارن دیوپسید تشخیص داده شد. آمفیبول های موجود در منطقه نیز از نوع کلسیمی- آهن دار بوده که به دلیل آهن فراوان منطقه آمفیبول ها از نوع فرواکتینولیت می باشند.