چکیده: طرح جامع شهر در سلسله مراتب برنامه ریزی شهری از اسناد مهم و فرادست طرحهای تفصیلی و هادی ، نقش زیادی در چگونگی شکل گیری توسعه کمی و کیفی شهرها براساس نیازهای آتی شهروندان بعنوان راهنمای توسعه داشته و مسیر هدایت توسعه شهری را روشن میسازد. در این راستا اساسی ترین مشکل طرحهای جامع شهری عدم تحقق کامل کاربریهای عمومی و خدماتی در گستره شهر بوده که موجب بروز پدیده هایی از قبیل از هم گسیختگی ، ناهنجاریهای ساختاری در توسعه فضایی شهر و عدم توازن در توزیع کاربریهای عمومی میگردد. در راستای تحقق پیش بینی های طرح جامع بمنظور توسعه پایدار و متوازن ، تلاش و همکاری همه سازمانها ، دستگاههای دولتی و غیر دولتی و موثر در فرآیند شهرسازی ، ضروری میباشد. در این تحقیق بررسی کمی و کیفی تحقق کاربریهای شهری به تفکیک هر یک از آنها در مناطق شهر تبریز مد نظر بوده و بر اساس ارزیابی صورت گرفته ، میزان تحقق پذیری کاربریها در مجموع بسیار کمتر از پیش بینی طرح جامع بوده است . در جهت شناخت علل و عوامل مختلف در تحقق پذیری کاربریها و برای شناخت نقاط قوت ، ضعف ، فرصتها و تهدیدات و ارائه راه حلهای لازم از مدل تجزیه و تحلیل swot نیز استفاده شده است. نتایج کمی بدست آمده از تحقیق ، حکایت از میزان پائین تحقق پذیری کاربریهای عمومی و خدماتی شهر تبریز داشته لذا در جهت افزایش میزان تحقق پدیری کاربریها براساس اهداف طرح جامع ، اصلاح ساختارهای موجود شهری ، التزام عملی مدیران شهری به اجرای مصوبات طرح جامع ، تغییر و اصلاح در فرآیند مطلعات و شرح خدمات طرحهای جامع ، استفاده حداکثر از ظرفیتهای بالفعل در محیط طبیعی و حفظ توانائیهای بالقوه توسعه در آینده ، شناخت ظرفیتهای توسعه پایدار در حوزه نیروی انسانی بعنوان محور اصلی توسعه و تعالی زندگی شهری ، تغییر در مطالعات کاربری زمین از خطی به چرخه ای و فرآیندی ، پرهیز از اهداف صرفاً کالبدی و تاکید بر اهداف اجتماعی در بستر فرهنگ و ارزشهای متعالی و تغییر در نگرش اقتصادی به زمین ضروری میباشد.