هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه ی هوش معنوی و الگوهای ارتباطی با رضایت زناشویی زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر بندرعباس بوده، الگوهای ارتباطی شامل 3 خرده مقیاس ، ارتباط سازنده متقابل ، ارتباط اجتناب متقابل و ارتباط تقاضا/ کناره گیری می باشد. خرده مقیاس های هوش معنوی نیز شامل: مولفه ی درک و ارتباط با سرچشمه ی هستی و زندگی معنوی است. نمونه ی پژوهش شامل 150 زوج بوده است که با شیوه ی نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده، پرسش نامه الگوهای ارتباطی (cpq)، پرسش نامه هوش معنوی (sq) و پرسش نامه ی رضایت زناشویی (enrich) بوده است. هر سه ابزار از روایی و پایایی بالایی برخورداند. روش آماری مورد استفاده در این پژوهش ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیری می باشد. یافته ها نشان می دهد که : بیش ترین میزان هم بستگی بین الگوی ارتباط سازنده متقابل در میان زوجین،زنان و مردان بود که به ترتیب با 468/0=r، 570/0=r و 490/0=r در سطح 001/0p< رابطه معنادار مشاهده شد. همبستگی بین خرده مقیاس ارتباط اجتناب متقابل، در میان زوجین و زنان رابطه منفی معنادار ولی در میان مردان رابطه معنادار مشاهده نشد. الگوی ارتباطی تقاضا/ کناره گیری تقریباً رابطه معناداری با رضایت زناشویی در زوجین، زنان و مردان نشان نداد. از بین مولفه های هوش معنوی، مولفه های زندگی معنوی بیش ترین میزان همبستگی با 282/0=r و 277/0=r در سطح 001/0>p به ترتیب در زوجین و مردان رابطه معنادار وجود داشت. بین مولفه ی درک و ارتباط با سرچشمه ی هستی تقریباً رابطه ی معناداری با رضایت مندی زناشویی زوجین، زنان و مردان به دست نیامد. از بین خرده مقیاس های الگوهای ارتباطی خرده مقیاس ارتباط سازنده متقابل و از بین خرده مقیاس هوش معنوی، خرده مقیاس زندگی معنوی سهم بیش تری در پیش بینی رضایت زناشویی داشتند . خرده مقیاس های مربوط به الگو های ارتباط و هوش معنوی در زوجین، زنان و مردان به ترتیب توانستند 30 درصد، 39 درصد، 33 درصد واریانس متغیر وابسته رضایت زناشویی را تبیین نمایند، که هر سه مقادیر در سطح 001/0>p معنادار بودند.