برقراری تعادل در شبکه های زهکشی به عوامل مختلفی وابسته است و این تعادل نیز در هر مقطع و موقعیت مکانی ممکن است به هم بخورد. در اکثر حوضه های آبخیز، کاربری زمین یکی از مهمترین عوامل بر هم خوردن نظم طبیعی و تشدید فرسایش و رسوب است. حوضه آبریز رودخانه گلستان که در بین حوضه های اطراف، بیشترین تعداد گردشگران محلی و غیر محلی را به خود اختصاص داده بر اثر فشار بیش از حد انسان از قبیل ساخت و سازهای غیر مجاز و تغییر کاربری در سالهای اخیر وارد یک مرحله بحرانی شده است. در این تحقیق به منظور تعیین اثرات ناشی از تغییر کاربری بر روی این حوضه با استفاده از نقشه های رقومی پایه، عکسهای هوایی و نتایج حاصل از بازدیدهای میدانی به مطالعه تغییرات کاربری در گذشته و حال و تاثیر آن بر مورفولوژی رودخانه پرداخته شد. نتایج به دست آمده حاکی از این است که زیر حوضه های بالارود حوضه آبریز طرقبه بدلیل دور ماندن از دست درازی انسان و حفظ شرایط طبیعی با مشکل خاصی روبرو نیست. بیشترین تغییرات کاربری در زیر?حوضه جاغرق صورت گرفته که برای اراضی زراعی آبی و باغات 11/5 درصد و برای اراضی مسکونی 1/4 درصد محاسبه شده است.