تحلیل ساختاری ناودیس چمن­ساور، شمال­غرب دامغان، البرز شرقی به وسیله­ی: ساناز سیدی صاحباری رشته کوه البرز در شمال ایران جزئی از کمربند کوهزائی برخوردی آلپی- هیمالیائی می­باشد که مجموعه ارتفاعاتی به فرم خمیده با طول تقریبی 2000 کیلومتر را شامل می­شود که از غرب به قفقاز کوچک در جمهوری ارمنستان و آذربایجان و از شرق به کوه­های پاراپامیسوس در شمال افغانستان متصل است. در این پژوهش با انتخاب بخشی از نوار کوهزائی البرز میان طول­های جغرافیائی 0 ,° 54 تا 15 ,°54 شرقی و عرض­های جغرافیائی 30 ,°36 تا 38 ,°36 شمالی، سعی شده است تا با مطالعه و بررسی دقیق ساختمان­ چین­خوردگی، تحولات تکتونیکی در این نوار در قالب یک الگو مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد. جهت دستیابی به این هدف، در گستره مورد مطالعه از 113 ایستگاه در مجموع417 بار موقعیت سطح لایه­بندی(شیب و امتداد) برداشت شده­است که 302 برداشت مربوط به ناودیس چمن­ساور و 115 برداشت مربوط به ناودیس تنگ­شمشیربر می­باشد. بر اساس استریوگرام­های ترسیم شده، موقعیت میانگین محور ناودیس چمن­ساور 253°/05° و موقعیت میانگین سطح محوری به صورت 071/89nw به دست آمده است. همچنین موقعیت میانگین محور ناودیس تنگ­شمشیربر /04°°241 و موقعیت میانگین سطح محوری به صورت 065/87se می­باشد. موقعیت محورها و سطوح محوری مزبور نشانگر چین­های باز و ایستاده می­باشد. البرز در منطقه مورد مطالعه، ساختاری مشابه نوارهای چین­خورده- رورانده را دارا می­باشد. مطالعه ساختمان چین­خوردگی در این منطقه بیانگر آن است که شکل­گیری چین­ها در این نوار چین­خورده- گسلیده در سه مرحله: 1) کوتاه­شدگی به موازات لایه­بندی، 2) چین­خوردگی، 3) تشکیل گسل راندگی انجام شده است. موقعیت ساختمان­ها در این بخش از البرز حاکی از آن است که راستای بیشترین کوتاه­شدگی در این بخش از البرز nnw- sse بوده است.