بزه دیده به هر شخصی اطلاق می شود که موضوع جرم ( مستقیم یا غیر مستقیم نسبت به نفس خود یا حیثیت و یا اموال ) واقع گردیده است . در علم بزه دیده شناسی نیز از یک سو به بزه دیدگان عام و خاص ( ویژه ) برخورد می کنیم و از سوی دیگر در مواجهه با بزه دیدگان اولیه و ثانویه ( ساختاری ) هستیم . زنان بزه دیده بنا به دلایلی که ذکر خواهد گردید جزء بزه دیدگان ویژه هستند که هزینه ارتکاب جرم علیه آنها به علت « عوامل بزه دیدگی » نازل می باشد . از جمله عوامل ( خاص ) بزه دیدگی زنان را می توان بسترهای حقوقی ، بسترهای اجتماعی و بسترهای زیستی قلمداد کرد . این نوع بزه دیدگان هم در حریم خانواده و هم در حریم اجتماع ، وسیله و یا مرکزیت جرم واقع شده و ، اصولاً ، مورد تضرر مادی و معنوی قرار می گیرند . امروزه ، نیاز شناسی حمایت ویژه از این قشر بزه دیده به باورداشت های جامعه و قانونگذار از زن بر می گردد چه اینکه قائل شدن به سیاست جنایی افتراقی و عدول مثبت از اصل تساوی به نفع زنان لازمه حمایت های دو چندان از زنان بزه دیده در چرخه اندیشه سیاست کیفری و جنایی ، هر دو ، می باشد . در این میان نقش پلیس اجتماعی به عنوان عناصر حافظ نظم ، می تواند در این راستا ، نقش چشمگیری داشته باشد . بخصوص که سیاست های پیشگیرانه و حمایت از این قشر ، در قبل یا حین بزه دیدگی ، می تواند توسط پلیس کارآمد و متخصص صورت گرفته و از اثرات وخیم بعد از بزه دیدگی جلوگیری بعمل آورد .