در این پژوهش برای اولین بار نانوذرات روتنیم اکسید تثبیت شده بر روی الکترود کربن شیشه ای به عنوان یک الکترود دو کارکردی برای اکسیداسیون الکتروکاتالیستی هیدرازین و هیدروکسیل آمین مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد دو زوج مختلف روتنیم اکسید تثبیت شده برروی الکترود اصلاح شده نقش الکتروکاتالیستی در اکسایش هیدرازین و هیدروکسیل آمین ایفا می نماید. هنگامیکه هر دو گونه هیدرازین و هیدروکسیل آمین در محلول حضور دارند، پیک های ولتامتری پالس تفاضلی اکسایش این دو گونه کاملاً از یکدیگر جدا می گردند. بنابراین اندازه گیری همزمان هیدرازین و هیدروکسیل آمین در سطح الکترود کربن شیشه ای اصلاح شده با نانوذرات روتنیم اکسید امکان پذیر است. با استفاده از روش آمپرومتری دامنه خطی µm 3/268-0/2 و µm 3/417-3/268 برای هیدرازین و µm 8/33-0/4 و µm 3/78-8/33 برای هیدروکسیل آمین در سطح الکترود اصلاح شده به دست آمد. از الکترود اصلاح شده برای تعیین غلظت هیدرازین در دو نمونه آب استفاده شد. صحت غلظت هیدرازین به دست آمده برای نمونه آب برج خنک کننده با نتیجه حاصل از سنجش هیدرازین در نمونه مذکور به روش استاندارد مقایسه و صحت داده های الکتروشیمیایی مورد تأیید قرار گرفت. داده های حاصل نشان می دهند، الکترود اصلاح شده مورد بحث دارای حساسیت بالا، تکرارپذیری خـوب، محـدوده خطی وسیـع و پایداری طولانـی در سنجش هیـدرازین وهیدروکسیل آمین می باشد. در قسمت دوم این کار با استفاده از یک زوج ردوکس دیگر، کاهش الکتروکاتالیستی اکسیژن و هیدروژن پراکسید بر روی الکترود اصلاح شده مورد بررسی قرار گرفت. ولتاموگرام های چرخه ای نشان می دهند که الکترود اصلاح شده کاهش اکسیژن و هیدروژن پراکسید را در phهای اسیدی (0/2ph ) و در محلول بافر فسفات کاتالیز می کند. ثابت های سینتیکی از قبیل ثابت انتقال الکترون، ثابت سرعت ناهمگن و دانسیته جریان مبادله برای کاهش هیدروژن پراکسید در سطح الکترود اصلاح شده با استفاده از ولتاموگرام های چرخه ای تعیین گردید. با استفاده از روش آمپرومتری محدوده خطی µm 7/744-0/69 برای هیدروژن پراکسید در سطح الکترود اصلاح شده به دست آمد. به وسیله این روش حد تشخیص الکترود برای هیدروژن پراکسیدµm 1/29 محاسبه شد.

همانگونه که آلودگی نفتی در دریاها و اقیانوس ها بارها رخ داده است، احتمال وقوع این حوادث در رودخانه ها و دریاچه ها نیز وجود دارد. به عنوان مثال طی سال های 1979 تا 1986، 367 مورد آلودگی نفتی در رودخانه ها در سطح جهان گزارش شده است که در 65% موارد حجم این آلودگی ها کمتر ازm3 100 می باشد. وقوع آلودگی نفتی علاوه بر ضایع کردن آب شرب و کشاورزی و به خطر انداختن سلامت انسان ها، موجب وارد آمدن خسارت به محیط زیست و از بین رفتن زیستگاه جانوری و گیاهی منطقه می شود. لذا تعیین نحوه انتشار آلودگی از نظر مسائل زیست محیطی و همچنین در مدیریت بحران حائز اهمیت می باشد هدف اصلی این پایان نامه تحلیل نحوه مدلسازی انتقال و انتشار ماده آلاینده پیچیده (نفت) در محیط رودخانه با تمرکز بر حادثه روی داده در فروردین 87 رودخانه زاینده رود بعنوان مطالعه موردی است. در این پایان نامه از مدل wasp با توجه به قابلیت های مناسب آن نظیر توانایی شبیه سازی مواد آلی سمی استفاده گردیده است. حادثه نفتی رودخانه زاینده رود یکی از سوانحی است که طی آن در اثر برخورد بولدوزر راهسازی با لوله انتقال نفت از منطقه مسجد سلیمان به پالایشگاه نفت اصفهان حدود 4 میلیون لیتر نفت خام از لوله خارج و عمده آن به رودخانه زاینده رود وارد شده است. همچنین در این پایان به بررسی روش های مختلف جداسازی نفت از محیط رودخانه پرداخته شده است. براساس نتایج حاصله از شبیه سازی حادثه مشخص شد که دو پارامتر دبی جریان و دمای هوا در میزان غلظت آلودگی بیشترین تأثیر را دارا می باشند و دیگر آنکه برش های سنگین تر نفت اثرات نامطلوب و طولانی تری از خود در محیط رودخانه برجای خواهند گذاشت. بنابراین در این پایان نامه به منظور حفظ سلامت و پاکیزگی آب و حفاظت از محیط زیست، تلاش جدی برای افزایش ایمنی و جلوگیری از وقوع حوادث مشابه (به عنوان پیشگیری) توصیه شده است. اما در صورت وقوع حادثه باید نسبت به انجام فعالیت های به موقع و اصولی نظیر اعلام به موقع به تصفیه خانه و قطع جریان آب توسط سد جهت انجام عملیات پاکسازی اقدام شود که در غیر اینصورت پیامدهای نامطلوب حادثه افزایش خواهد داشت. براساس نتایج حاصل از سناریوهای تعریف شده نیز مشخص شد که در صورت وقوع حادثه در فصول تابستان و پائیز با بهترین و بحرانی ترین حالت روبرو خواهیم بود.