چکیده هدف: هدف تحقیق حاضر بررسی اثر یک جلسه تمرین شنا و دویدن براشتها، کالری دریافتی و هورمون های گرلین، انسولین و کورتیزول پلاسما در دختران سالم بود. روش شناسی: طرح تحقیق متقاطع بود و 12 داوطلب دختر (میانگین سنی 3/1 ±5/22 سال، وزن 46/5 ±07/56 کیلوگرم، درصد چربی بدن 31/8 ± 12/27 درصد و شاخص توده بدن 68/2 ± 17/21 کیلوگرم برمتر مربع) از دانشجویان دانشگاه در سه حالت کنترل (12=n)، شنا با شدت 80 تا 85 درصد ضربان قلب بیشینه تا حد واماندگی (12=n) و دویدن با شدت 80 تا 85 درصد ضربان قلب بیشینه تا حد واماندگی (12=n) قرار گرفتند. اشتهای افراد قبل از هر یک از مراحل خونگیری بوسیله پرسش نامه ی اشتها اندازه گیری شد. همچنین کالری دریافتی در روزهای اجرای پروتکل پژوهشی و قبل و بعد از اجرای پروتکل پژوهشی توسط خود آزمودنی ها ثبت گردید. نمونه های خون قبل، بلافاصله بعد از تمرین و دو ساعت بعد از تمرین گرفته شد. نتایج: تغییر معناداری در اشتها و کالری دریافتی در اثر یک جلسه تمرین شنا و دویدن مشاهده نشد. یک جلسه تمرین شنا و دویدن موجب افزایش گرلین بلافاصله و دو ساعت بعد از اجرای پروتکل پژوهشی شد. غلظت کورتیزول در هر سه حالت بلافاصله و دو ساعت بعد از اجرای پروتکل پژوهشی نسبت به مقادیر پایه کاهش داشت. البته این کاهش در حالت های ورزشی نسبت به حالت کنترل کم تر بود. همچنین یک جلسه تمرین شنا و دویدن از افزایش معنی دار انسولین جلوگیری نمود، در حالی که در حالت کنترل، انسولین افزایش معنی داری داشت. نتیجه گیری: تمرین شنا و دویدن موجب افزایش گرلین شد، ولی تاثیری بر اشتها و کالری دریافتی نداشت و از افزایش انسولین جلوگیری نمود. همچنین ورزش باعث تعادل منفی کالری شده که احتمالا در کوتاه مدت این تعادل منفی جبران نمی شود. بنابراین یک جلسه تمرین شنا و دویدن می تواند در کنترل وزن و کاهش وزن مورد استفاده قرار گیرد. کلمات کلیدی: اشتها، کالری دریافتی، گرلین، شنا و دویدن