تحقیق حاضر در صدد پاسخگویی به این سوال است که روزنامه های سراسری در سه دولت معروف به سازندگی، اصلاحات و عدالت خواهی، ارزش های آزادی بیان و استقلال روزنامه نگاران را چگونه منتشر و بازنمایی کرده اند و انعکاس ارزش های مذکور در نشریات مورد بررسی با منافع آنها چه ارتباطی دارد؟ برای پاسخگویی به پرشس های مذکور روزنامه های کیهان و رسالت در سال 1368، روزنامه های کیهان، رسالت، همشهری و صبح امروز در سال 1378 و روزنامه های کیهان، رسالت، همشهری، و اعتماد در سال 1387، انتخاب و تمام سرمقاله ها، مقاله ها و یادداشت های آنها در دوره های مذکور بررسی شدند. در بررسی ارزش های مذکور از روش تحلیل گفتمان استفاده شده است. در سال 1368 روزنامه کیهان نماینده جناح چپ سیاسی و روزنامه رسالت نماینده جناح راست بود. اگرچه در این سال روزنامه کیهان، نگاه جهان وطنی داشت و به عنوان دستگاه فرهنگی ایدئولوژیک دولت عمل می کرد، با این حال می توان گفت، در این سال با توجه به فضای سیاسی کشور ارزش های آزادی بیان و استقلال روزنامه نگاران در دستور کار آنها نبود. در سال های 1378 و 1387 روزنامه همشهری هیچ مطلبی در قالب های مورد بررسی در روزنامه منتشر نکرد. روزنامه های کیهان و رسالت در سال 1378 منتقد برنامه توسعه سیاسی و فرهنگی دولت وقت بودند و روزنامه صبح امروز نقطه مقابل آنها قرار داشت. صبح امروز به دفاع از آزادی مطبوعات و بیان می پرداخت و آن را ترویج می کرد، اما در مقابل روزنامه های کیهان و رسالت منتقد جدی آزادی بیان در نشریات بودند. در سال 1387 روزنامه اعتماد به دفاع از آزادی بیان و استقلال روزنامه نگاران پرداخت و روزنامه های کیهان و رسالت مطالبی در قالب یادداشت یا مقاله و سرمقاله درخصوص ارزش های مذکور منتشر نکردند. بطور کلی (عدم) انتشار و بازنمایی ارزش های مذکور در روزنامه های مورد بررسی با منافع آنها کاملاً مرتبط است.

نتایج نشان می دهد که برخلاف بسیاری از نظرات انتقادی در خصوص تاثیرات منفی تلویزیون بر سرمایه اجتماعی، تلویزیون در ایران موجب تقویت سرمایه اجتماعی گردیده است. نکته مهم در این مسئله، تماشای تلویزیون توسط اکثریت مردم در جمع خانواده و دوستان است، به عبارتی تلویزیون موجب گردآمدن افراد در کنار هم و عاملی بر تقویت شبکه روابط و تعاملات بین افراد خانواده گردیده است. اعتماد به روزنامه و تلویزیون عاملی در جذب مخاطبان به این رسانه ها و تاثیرپذیری از پیام های آنها در جهت تقویت سرمایه اجتماعی می باشد. به نظر می رسد رضایت از تلویزیون و روزنامه می تواند موجب افزایش سرمایه اجتماعی در بین مخاطبان گردد.

تلاش های سازمان ملل در حوزه سیاستگذاری اطلاعاتی و ارتباطی در قالب یک فرایند جهانی پرفراز و نشیب و گاه پرتنش، از«کنفرانس آزادی اطلاعات» تا «اجلاس جهانی سران درباره جامعه اطلاعاتی « قابل بررسی است. نخستین تلاش این سازمان به هنگام تشکیل کنفرانس بین المللی آزادی اطلاعات ( 1948 ) و تدارک تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر برمی گردد. دومین اقدام سازمان ملل در این حوزه به تلاش ناکام این سازمان در برقراری نظم نوین جهانی اطلاعات و ارتباطات در دهه 1980 و فعالیت های کمیسیون مک براید مربوط می شود و سرانجام سومین تلاش، برپایی اجلاس سران درباره جامعه اطلاعاتی طی دو مرحله در فاصله سالهای 2003 و 2005 است که در واقع می توان آن را دور جدیدی از مذاکرات بین المللی پیرامون نظم جدید اطلاعات و ارتباطات جهانی در آغاز هزاره سوم تلقی نمود. هدف اصلی از برگزاری چنین اجلاسی نیل به درک کاملی از جامعه اطلاعاتی و مزایا و مشکلات آن و دستیابی به رهیافت های مناسب برای کاهش شکاف دیجیتالی در جهان بود. هدف اصلی این رساله آن است که نشان دهد در دوره های یادشده به ویژه در دوره جدید چه دیدگاهی با کدامین زیربنای فکری با در دست گرفتن گفتمان حاکم، دست به تدوین و تصویب استراتژی های مصوب زده است تا از این طریق هژمونی خود را بر حوزه ارتباطات جهانی مسلط سازد. به سخن دیگر هدف اصلی این رساله بررسی عوامل موثر در ایجاد خط مشی ها و استراتژی های دوره های یاد شده بویژه اجلاس جهانی سران درباره جامعه اطلاعاتی است.

چکیده ندارد.